भारत की संस्कृति के लिए... भाषा की उन्नति के लिए... साहित्य के प्रसार के लिए

भतेर र आँखाहरू / कणाद महर्षि

Kavita Kosh से
Sirjanbindu (चर्चा | योगदान) द्वारा परिवर्तित 16:49, 28 जुलाई 2017 का अवतरण ('{{KKGlobal}} {{KKRachna |रचनाकार= कणाद महर्षि |अनुवादक= |संग्रह= }} {{KKCa...' के साथ नया पृष्ठ बनाया)

(अंतर) ← पुराना अवतरण | वर्तमान अवतरण (अंतर) | नया अवतरण → (अंतर)
यहाँ जाएँ: भ्रमण, खोज

हरेक मान्छेको काँध काँधमा एक एक मुर्दाको अवतार थियो
र त्यो भिड क्रमशः दुब्लाउँदै कुनै सभामा परिणत हुने आशंका थियो
खप्परहरू उसिनेर सुरुवा बनाऊ
गिदीहरू साँधेर अचार बनाऊ
मुटुहरू कुहाएर जाँड बनाऊ
र त्यसपछिको भोजमा
अभागी जन्मेका शिशुहरूको छालाहरू उधारेर लपेसको प्रयोग गरौैं
सुत्केरी आमा ! प्रथम खेप तिमी स्वाद चाख
पोको पारेर शालका लाम्टाहरू कुनै कतारोमा नहाल, कतै नपुर, कतै नफाल
हामी सभामा भाग लिनेहरू - ठूलाबडा हौँ- स्वागत चाहन्छौं
आलो शालका मालाहरूले हामीलाई सिङ्गार
र हामी त्यो शाल र त्यो शिशुको अपराधी र महान् बाबुलाई चिन्ने प्रयास गछौं
हेर बिकुल बजिरहेछ - नलीखुट्टा ! हेर बिकुल बजिरहेछ-नलीखुट्टा !!
हेर रगतको गोरेटोमा-आँखाहरू ! हेर रगतको गोरेमा आँखाहरू !!
हाम्रो सभ्य सडकमा खप्पर मात्रै हिडिरहेछ - हो खप्पर मात्रै !!
करङ्ग र कप्टेरे हाडहरूको बैज्ञानिक सोकेस सजिंदो छ - सजिँदो छ
 
ज्ञान, गिदी र समवेदनशीलताहरू बिक्रीका लागि कतै हाट हुँदैछ
कतै लिलाम हुँदै छ
थुप्रै कागहरूको एउटा युद्ध आएर कुर्सी र फाइलहरूमा मोर्चा कस्दै थियो
ठुङ्दा कागको भाषामा-फाइलभित्र मान्छेहरू कैदी छन्
ठुङ्दा कागको भाषामा-कुर्सीमाथि मान्छेहरू बन्दी छन्
नआऊ स्वतन्त्रता ! टुँडिखेलमा त मानिसहरूको दिवस हुनुपर्थ्यो
नआऊ दिवस ! घुम्तीहरूमा त मानिसहरूको सालिक हुनुपर्थ्यो
सालिक हुन अब मानिसहरूको अङ्ग कम्ती छ
टुँडिखेल हुन अब मानिसहरूको फुर्सत थोरै छ ।