सबैले भन्थे मायालु फूल भई आँखमा फुल्छ
कर्मैले हजुर आँसुमा म फुलें
म आफैं भन्थें जिन्दगी आफ्नै हातले लेख्छु
कुन मनले हजुर गीतमा म भुलें
सुन्दछु मेरो यही धर्तीभित्र आफ्नै छ रगत
पाउँदिन तर कोही पनि आफ्नो बेग्लै छ जगत
देख्नेले भन्थे उडेर एकदिन आकाश छुन्छु
कुन दिनले हजुर उड्न नै म भुलेँ
न घर मेरो न वन मेरो यही मन म एक्लो
मुहार मेरो सबैको जस्तो आँसुले म बेग्लो
लहरले भन्थ्यो बगेर एकदिन सागर पुग्छु
कुन दिनले हजुर खोला मैं म सुके