भारत की संस्कृति के लिए... भाषा की उन्नति के लिए... साहित्य के प्रसार के लिए

सेतो डाँफे / सविता गौतम दाहाल

Kavita Kosh से
Sirjanbindu (चर्चा | योगदान) द्वारा परिवर्तित 16:39, 16 जुलाई 2017 का अवतरण ('{{KKGlobal}} {{KKRachna |रचनाकार=सविता गौतम दाहाल |अनुवादक= |संग्र...' के साथ नया पृष्ठ बनाया)

(अंतर) ← पुराना अवतरण | वर्तमान अवतरण (अंतर) | नया अवतरण → (अंतर)
यहाँ जाएँ: भ्रमण, खोज


सम्झौता स्याहारेर चुपचाप निदाउनु
वाध्यता हुर्र्काएर बाँच्नु
सिसिफस भइ रहनु
बर्षाै आफु र आफन्तलाई नभेट्नु
मेरो नियति !

झ्यालखान भित्रकै माटोमा मगमगाउनु
कुनै कुनै पारखी हत्केलाले
हाँगा निमोठेर लैजान खोज्नु
कसै कसैको सहृदयी मलजल पाउन
बर्षाै आफ्नो माटो र माया छुन नपाउनु
मेरो नियती  !

जुन तारा उसैगरी उदाउनु
छाया छाया आफ्नै लयमा उदाउनु
हररात झलमल आकाश देख्नु
हर दिन तात्तिनु , हर झरी रुझनु
दुबोजस्तै उम्रीहाल्ने अमर आश संगाल्नु
बर्षौ आफ्नो देशको माटो र बाटो टेक्न नपाउनु
मेरो नियति  !

मान्छे उस्तै , त्रास र भय सुनेकै जस्ता
कहिले अलि बढि , कहिले थोरै कम
न सुन्ने कोहि , न सुनाउने
बर्षौ आफ्नो भाषा र लवज बोल्न नपाउनु
मेरो नियति  !

हर सपना हिमालसँग हाँस्नु
पहाड र देउराली उक्लनु
गहुँ र कोदोबारी सधैं सम्झनु
गएको पूर्णिमा रात
सेतो डाँफे उडेर म नजीक आउनु
उसका मजबुत पखेटामा आँटेर म बस्नु
र उड्नु देशतिर
कति स्निग्ध र स्वप्लिन
मेरो नियति !

यसपटक , कति सुखद मेरो उडान
पराइभूमि टाढा टाढा हुनु
म देश नजिक नजिक पुग्नु
सेतो डाँफेसंग सुरक्षित अनुभूति
अन्ततःआशिर्वादमय
मेरो नियति !