આયખાને એવું ઇંધણ આપજે,
જિન્દગીભર બસ મથામણ આપજે.
કોણ કહે છે દાનમાં દે ખેતરો,
પંખીનો ખોબો ભરી ચણ આપજે.
કોઈ લાગે ના પરાયું વિશ્વમાં,
આ નજરને દિવ્ય આંજણ આપજે.
પાનખરનો સ્પર્શ પામે ના કદી,
બારણાંને એવું તોરણ આપજે.
બાંકડાથી ગુફતગૂ કરવી પડે,
કોઈને એવું ન ઘડપણ આપજે.
વિદ્વત્તાને શું કરું ‘રાકેશ’ હું ?
કોઈ બાળક જેવી સમજણ આપજે !