છે મમતાનું જગમાં ઝરણ માત્ર એક જ,
અને યાદ આવે શ્રવણ માત્ર એક જ.
ઉદાસીનું છે વિસ્તરણ માત્ર એક જ,
હૃદયમાં વસે છે એ રણ માત્ર એક જ.
તને ભૂલવા યુગ ઓછા પડે પણ,
તને પામવાની તો ક્ષણ માત્ર એક જ.
સતાવે છે મૃગજળ અહીં સૌને કિન્તુ,
મરે દોડી દોડી હરણ માત્ર એક જ.
ભણેલા ભૂલી જાય સઘળું કદાપિ,
બધું જાણનારો અભણ માત્ર એક જ.