शय्याको भर्खर रिक्त भएको स्थानबाट
उठिरहेछ तातो बाफ
ठ्वाक…ठ्वाक…ठ्वाक
ठक…ठक..ठक्क
तल भर्या…ङमा सुनिन्छ
टाढा गइरहेको
ेक्रमशः क्षीण भइरहेको
कसैको परिचित
तर असन्तुलित पदचाप
एकछिनको निम्ति वातावरण बेहोश हुन्छ
पुनः सुनिन्छ कोर्राको फटकार
बग्गीको खड–खड, घोडाको चीत्कार
बाटोको ढुङ्गा र माटोको सम्मिलित हाहाकार
म भने शय्यामा पल्टिरहेर
निस्पन्द, निश्चल, चूपचाप
सोचिरहेेछु मैले
एकैछिन पैले
के गरे–प्रणय कि पाप!
पुनः सोच्छु–यो म के सोचिरहेछु
के यो मेरो सोचाइ मात्र? जिज्ञासा मात्र?
कि मेरो अन्तस्ले मसित लुकाएको पश्चात्ताप?