(વસંતતિલકા)
“રક્ષા કરે ગગન મંડળ જે વિરાજે
ભાનુ, વરુણ સલિલે,” કહી મંજૂષામાં
કુંતી મૂકે દયિત કાનીન, સિંધુગોદે
વ્હેતો શિશુ કમળશો ભીરુ ભગ્ન ઉરે.
તારી કહાણી વસુશેણ નથી અજાણી:
શોભે તને કવચ કુંડળ રક્ષતાં જે
તું આપતો સહી ઉતારી ઉદાર દાને!
પેટી પુરાઈ મથવું, મચવું પ્રયાસે,
જાતાં તણાવું વમળે, તરવું તરંગે,
હંફાવી દૈવ જીતવું જીરવી વિધાતા,
આ વાત છે તુજ જરૂર, પરંતુ સૌની
છે એ જ વક્ર નિયતિ, સરખા જ કર્ણ,
સૌ આપણે, કુલીન કે હીન સૂત વર્ણ!