ઉદ્દગાર / મણિશંકર રત્નજી ભટ્ટ ‘કાન્ત’

(ખંડ શિખરિણી)

વસ્યો હૈયે તારેઃ
રહ્યો એ અંધારેઃ

પ્રિયે, તેમાં મારે પ્રણય દુનિયાથી નવ થયો !
નવા સબંધોનો સમય રસભીનો પણ ગયો !

નહિ તદપિ ઉદ્વેગ મુજનેઃ
નયન નીરખે માત્ર તુજનેઃ
હરે દૃષ્ટિ, વહાલી, સદય મૃદુ તારી જ રુજને !

સદા રહેશે એવીઃ
સુધાવર્ષા જેવીઃ
કૃતિ માનું, દેવી ! ક્ષણ સકલને જીવન તણીઃ
પ્રમત્તાવસ્થામાં નજર પણ નાખું જગ ભણી !