Last modified on 31 दिसम्बर 2014, at 18:01

दोहा / भाग 10 / अम्बिकाप्रसाद वर्मा ‘दिव्य’

Sharda suman (चर्चा | योगदान) द्वारा परिवर्तित 18:01, 31 दिसम्बर 2014 का अवतरण ('{{KKGlobal}} {{KKRachna |रचनाकार=अम्बिकाप्रसाद वर्मा 'दिव्य' |अनुव...' के साथ नया पन्ना बनाया)

(अंतर) ← पुराना अवतरण | वर्तमान अवतरण (अंतर) | नया अवतरण → (अंतर)

नैन भले बोलैं सुनैं, बिनु जिह्वा बिनु कान।
हीरा कैसी हिये की, करैं परख पहिचान।।91।।

स्वाँसा के टूटे बहुर, उर नहिं लेत उसाँसु।
आसा के टूटे गिरत, टूट टूट ये आँसु।।92।।

कोलत काठ कठोर क्यौं, होत कमल मैं बन्द।
आई मो मन-भँवर की, इतनी बात पसन्द।।93।।

समय पाइ कै रूप धन, मिलत सबैई आइ।
विलस न जानै याहि जो, समय गए पछताइ।।94।।

ससि चकोर के दरद कौ, जब तुहिं असर न होई।
कूहू निसा षोड़स कला, तब तैं बैठत खोइ।।95।।

चल न सकै निज ठौर तैं, जे तन-प्रभु अभिराम।
तहाँ आइ रस बरसिबौ, लाजिम तुहि घन-स्याम।।96।।

तेरी है या साहिबी, वार पार सब ठौर।
रसनिधि कौ निसतार लै, तुही प्रभूकर गौर।।97।।

रोम रोम जो अद्य भर्यो पतितन में सिरनाम।
रसनिधि वाहि निबाहिबौ, प्रभु तेरोई काम।।98।।

स्याही बारन तैं गई, मन तैं भई न दूर।
समझ चतुर चित बात यह, रहत बिसूर बिसूर।।99।।

अधम-उधारन बिरद तुव, अधम-उधार न काज।
जो पै रसनिधि औगुनी, तुमैं सौ गुनी लाज।।100।।