હોઠમાં હજાર વાત,
એથીયે અનેક લાખ વાત નેનમાં;
કૈંક દર્દ, રોષ, શોક, હાસ્ય ને ઉમંગનાં
પળે પળે ફરે છે ચિત્ર રંગભૂમિ ઢંગનાં.
નેત્ર છે જ નાટ્યચોક,
ત્યાં લખ્યું છ થોક થોક.
પાંપણો જરાક ઊંચકાય ત્યાં અપાર દૃશ્ય
આવીને સમાઈ જાય નેનના ઉછંગમાં.
એ હસે છ ત્યાં કળી ખીલે છ કૈંક દિલની,
એ ઢળે છ ત્યાં ઊડે છ ખાખ કૈંક બળેલની :
રહી અશબ્દ, શબ્દ સર્જતી નવીન રંગના.
હોઠને હલાવશો નહિ વધુ હલે !
આંખથી જ કહેવું હોય તે કહો ભલે.