{{KKCatNepaliRachna}}
<poem>
म्वाइँका छापभन्दा धेरै गाढा
स्नेहको आभासका कोमलतम् स्पर्शहरू
मबाट अलग्गिएर गएका पनि हुन्हुन्
दुर्वोध कुनै पृष्ठभूमिभरि।
छरिएका ती मायाहरूलार्इमायाहरूलाई
नदेखेझैँ, देखेर पनि
नभेटेझैँ, भेटेर पनि
उद्वेगहरूलार्इ उद्वेगहरूलाई आँखामा आएका
पुछ्न खोजेको पनि हुँ
पुछेको पनि हुँ।
साँझको एउटा रुमानी र बैरागलाग्दो आकाशमुनि
मैले हेर्दाहेर्दै बाटाहरू आफ्नै सुरमा कतै गइरहे,
मैले भोग्दाभोग्दै क्षणहरू विक्षिप्त र निराश पनि भइरहे।
त्यस क्षणमा
केही सुस्केराहरू अन्यौलमा परिरहे।
फेरि पनि
आफ्नो लागि चाहिरहेको थिएँ।
मैले एउटा समयलार्इ समयलाई फेरि पनि आफूजस्तै बाँचिरहेको थिएँ।
त्यस क्षण र
त्यस वरिपरिका केही क्षणहरूमा
भित्ताहरू भएर पनि थिएनन् थिएनन् मेरा लागिजमिनहरू भएर पनि थिएनन् थिएनन् मेरा निम्तिसमयहरू भएर पनि थिएनन् थिएनन् मेरा खातिर;
आगो बग्दै थियो
पसिनाहरू बाफिँदै थिए
आ-आफ्ना दायित्व निभाइरहेथे।
आ-आफ्नो अस्तित्व खोजिरहेथे।
</poem>