भारत की संस्कृति के लिए... भाषा की उन्नति के लिए... साहित्य के प्रसार के लिए

"जिन्दगी म बाँचिरहेछ / सुमन पोखरेल" के अवतरणों में अंतर

Kavita Kosh से
यहाँ जाएँ: भ्रमण, खोज
('{{KKGlobal}} {{KKRachna |रचनाकार=सुमन पोखरेल |अनुवादक= |संग्रह= शून...' के साथ नया पृष्ठ बनाया)
 
पंक्ति 51: पंक्ति 51:
 
मौन एउटा जिन्दगीले
 
मौन एउटा जिन्दगीले
 
म बाँचिरहेको हुन्छ ।
 
म बाँचिरहेको हुन्छ ।
 +
</poem>

15:03, 14 मार्च 2017 का अवतरण


आफैँभित्र फैलिएर
कतै आफूबाहिर सङ्कुचित
परिवेश, माटो र आँखाहरूमा
भावना, कल्पना र मुटुभित्र
जिन्दगी म बाँचिरहेछ ।

ढुङ्गामा राखेर घनले हिर्काउँदा
त्यति विभत्स नहोला मुटुको दशा
जति
बाँचिरहनुले
बाँचेर पनि नबाँचिरहनुलाई चोइट्याउँदा हुन्छ ।

चोटका चोइटासँगै चर्किरहन्छन् मुस्कानहरू
स्वरविहीन भएर आँखासँगै;
पहिरोजस्तै
खडेरीजस्तै
डडेलोजस्तै;
जहाँ
एउटा जिन्दगीले
म बाँचिरहेको हुन्छ।

बदलिन सक्दैन अनुभव
निष्फल हुन सक्दैन प्राप्ति
देवता नभए ढुङ्गो हुन्छ
खुसी नभए चोट हुन्छ;
केही नभए शून्य हुन्छ ।

शून्यतामा एउटा सुस्केरा गुन्जिरहेको हुन्छ
मौनताले वितण्डा गरिरहेको हुन्छ,
र चहर्‌याइरहेको हुन्छ समय अनवरत शून्यतामा;
चहर्‌याइरहेको युगमा
इच्छाहरू भाँचिइरहेका हुन्छन्
रहरहरू फुटिरहेका हुन्छन्
र पोखिएका हुन्छन् असङ्ख्य सपनाहरू।

उठाएर अँजुलीमा
पोखिएका सपनाहरूलाई;
बोकेर प्रलय विचलित हृदयभित्र
लुकाएर कोलाहल हताश चाहनासँगै;
उद्याएर आँखामा हतियार विद्रोहको
शान्त देखिएर मुस्काउन खोज्दै
मौन एउटा जिन्दगीले
म बाँचिरहेको हुन्छ ।