"व्यस्तता / सुमन पोखरेल" के अवतरणों में अंतर
Sirjanbindu (चर्चा | योगदान) |
Sirjanbindu (चर्चा | योगदान) |
||
| पंक्ति 10: | पंक्ति 10: | ||
यति व्यस्त पनि नहोऊँ, | यति व्यस्त पनि नहोऊँ, | ||
| − | कि | + | कि आफूलाई हेरी मुस्काइरहेको |
| − | आफ्नै आँगनको फूलको सुवास चिन्न | + | आफ्नै आँगनको फूलको सुवास चिन्न नसकूँ । |
सृष्टिका सम्पूर्ण खुसी | सृष्टिका सम्पूर्ण खुसी | ||
आफू माझ खसालेर रमाइरहेका केटाकेटीका | आफू माझ खसालेर रमाइरहेका केटाकेटीका | ||
| − | खेल हेर्न | + | खेल हेर्न नभ्याऊँ । |
प्रेम बोकी हिँड्ने बतासका स्पर्श, | प्रेम बोकी हिँड्ने बतासका स्पर्श, | ||
जीवनको स्वरमा गुन्जिएका चराहरूका चहचहावट, | जीवनको स्वरमा गुन्जिएका चराहरूका चहचहावट, | ||
ओरालै लाग्दा पनि नाचिरहेका झर्नाहरूका उमङ्ग, | ओरालै लाग्दा पनि नाचिरहेका झर्नाहरूका उमङ्ग, | ||
| − | + | अँध्यारालाई छक्याउँदै रमाइरहेका जूनकीरीका चमक, | |
केही बुझ्ने फुर्सद नहोस्। | केही बुझ्ने फुर्सद नहोस्। | ||
| − | कहिलेसम्म हतारोको ठेलाइमै बगिरहूँ? | + | |
| − | चटारोको भुमरीमै घुमिरहूँ? | + | कहिलेसम्म हतारोको ठेलाइमै बगिरहूँ ? |
| − | जीवन भत्किएर उचाल्लिएको उचाइतिर लखेट्टिरहूँ? | + | चटारोको भुमरीमै घुमिरहूँ ? |
| + | जीवन भत्किएर उचाल्लिएको उचाइतिर लखेट्टिरहूँ ? | ||
जीवनको पल्लो छेउ पुगुन्जेल | जीवनको पल्लो छेउ पुगुन्जेल | ||
आफ्नै अनुहार हेर्ने समय निकाल्न नसकूँ | आफ्नै अनुहार हेर्ने समय निकाल्न नसकूँ | ||
र एक चोइटो समय हात लागुन्जेलमा | र एक चोइटो समय हात लागुन्जेलमा | ||
| − | ऐनामा | + | ऐनामा आफूलाई हेर्दा देखिने मायालुको मुहारबाट |
| − | ओज, माधुर्य र यौवन भागिसकेको होस्! | + | ओज, माधुर्य र यौवन भागिसकेको होस् ! |
टाउकाभरि रिक्तताको भारी बोकेर | टाउकाभरि रिक्तताको भारी बोकेर | ||
| − | यो युगौँ | + | यो युगौँ बूढो समयको खेदाइमा |
| − | कहिलेसम्म भागिरहूँ म? | + | कहिलेसम्म भागिरहूँ म ? |
जीवन खोज्ने आफ्नो यात्रामा | जीवन खोज्ने आफ्नो यात्रामा | ||
| − | हिँड्दै गर्नुस् | + | हिँड्दै गर्नुस् तपाईँहरू । |
म | म | ||
एक छिन यहीँ बसी | एक छिन यहीँ बसी | ||
एक निमेष | एक निमेष | ||
| − | जीवन बाँचेर आउने | + | जीवन बाँचेर आउने छु । |
</poem> | </poem> | ||
09:26, 10 जनवरी 2020 के समय का अवतरण
यति व्यस्त पनि नहोऊँ,
कि आफूलाई हेरी मुस्काइरहेको
आफ्नै आँगनको फूलको सुवास चिन्न नसकूँ ।
सृष्टिका सम्पूर्ण खुसी
आफू माझ खसालेर रमाइरहेका केटाकेटीका
खेल हेर्न नभ्याऊँ ।
प्रेम बोकी हिँड्ने बतासका स्पर्श,
जीवनको स्वरमा गुन्जिएका चराहरूका चहचहावट,
ओरालै लाग्दा पनि नाचिरहेका झर्नाहरूका उमङ्ग,
अँध्यारालाई छक्याउँदै रमाइरहेका जूनकीरीका चमक,
केही बुझ्ने फुर्सद नहोस्।
कहिलेसम्म हतारोको ठेलाइमै बगिरहूँ ?
चटारोको भुमरीमै घुमिरहूँ ?
जीवन भत्किएर उचाल्लिएको उचाइतिर लखेट्टिरहूँ ?
जीवनको पल्लो छेउ पुगुन्जेल
आफ्नै अनुहार हेर्ने समय निकाल्न नसकूँ
र एक चोइटो समय हात लागुन्जेलमा
ऐनामा आफूलाई हेर्दा देखिने मायालुको मुहारबाट
ओज, माधुर्य र यौवन भागिसकेको होस् !
टाउकाभरि रिक्तताको भारी बोकेर
यो युगौँ बूढो समयको खेदाइमा
कहिलेसम्म भागिरहूँ म ?
जीवन खोज्ने आफ्नो यात्रामा
हिँड्दै गर्नुस् तपाईँहरू ।
म
एक छिन यहीँ बसी
एक निमेष
जीवन बाँचेर आउने छु ।
