Changes

घङ्गारुको घँगारुको लौरो टेकेर कोशी किनारमा कोसीकिनारमा उभिएकी हजुरआमा रित्ता गिजा मजेत्रोले छोप्दै अाजुलीभरि पानी उघाएर भन्छिन्- अँजुलीभरि पानीभन्छिन्–फेरिएनन् यी रुखका पातहरु संग्लिएन सप्तकोशीसङ्लिएन सप्तकोसीभेटिएनन् चरा ब्यूँझनुअघि ओछ्यानबाटै हराएकाहरु भेटिएनन् ऋतुको पोल्टाबाटै हराए बसन्तबहार।

मक्किएको डोरीझैँ चुँडियो आस्थाको तोरण चुँडियो बिश्वासको चैते हुन्डरीले झैँ भत्कायो विश्वासको छानो भत्कियो माहुरी आइपुग्नु अगावै सुक्यो फूलको रङ हरायोरगतले नुहाएर देउराली रोयो रससाँझको घामसँग गएका नातिनातिना फर्किएनन् आजसम्म ।

तान्दै लामो सास तान्दै भन्छिन्- भन्छिन्–

ताराका लामसँगै पल्टिए इतिहासका पाना फेरिए लोककथा , दन्त्यकथा गीतका धून श्लोक फेरिए अँहँ अहँ ! फेरिएनन्आँगनमै घोप्टिएका चिसा काला अमिला… ऋतु गीतहरु आँगनकै ऋतुगीतहरु ।

सन्तान हराएको दलानमा बसेर सुर्तीको लामो सर्को तान्दै भन्छिन्- भन्छिन्–दैलाको सङ्घार सँघार लिप्ने रातोमाटोमा रातोमाटामा छोराको रङ छतुलसीमठमा चढाउने पानीमा छोरीको रङ छ।

सम्झनाको नमिठो छाँया लिपेर औँलाले तस्विर कोर्छिन्-आँसुका गीतकोनफेरिएका ऋतुका गीतको  पूर्णचन्द्रमूनि पूर्णचन्द्रमुनि उभिएर भन्छिन्- भन्छिन्–

फूलको रङमा मेरा नातिनातिना छन्नफेरिन्जेल यो ऋतुगीतजो हराए आँखाबाटजो भेटिएनन् आजसम्म यीनैलाई सम्झँदैमेरो आँसुमा-रोइरहनेछन् फूल , चरा झण्डा माटो… , झन्डा र माटो ।रोईरहे यी नभेट्टिउाजेल आँखामा सप्तकोशी छचल्किरहनेछ सप्तकोसीसम्झिराखेस् बाबै ! आँखामा सप्तकोशी छचल्किरहनेछ सप्तकोसी ।