भारत की संस्कृति के लिए... भाषा की उन्नति के लिए... साहित्य के प्रसार के लिए

"काठमाण्डूप्रति / सीमा आभास" के अवतरणों में अंतर

Kavita Kosh से
यहाँ जाएँ: भ्रमण, खोज
('{{KKGlobal}} {{KKRachna |रचनाकार=सीमा आभास |अनुवादक= |संग्रह= }} {{KKCatKavi...' के साथ नया पृष्ठ बनाया)
 
छो (Sirjanbindu ने काठमान्डूप्रति / सीमा आभास पृष्ठ काठमाण्डूप्रति / सीमा आभास पर स्थानांतरित किया)
 
(इसी सदस्य द्वारा किया गया बीच का एक अवतरण नहीं दर्शाया गया)
पंक्ति 9: पंक्ति 9:
 
<poem>
 
<poem>
  
काठमान्डू छिरेपछि स्वयम्
+
काठमाण्डू छिरेपछि स्वंय काठमाण्डू बन्न खोज्छ मान्छे ।
काठमान्डू बन्न खोज्छ मान्छे ।
+
चोभार थुनेर पौडिन खोज्छ,
+
चोभार थुनेर पौडिन खोज्छ, सक्तैन
सक्तैन महाराज बन्न खोज्छ, बन्दैन
+
महाराज बन्न खोज्छ, बन्दैन  
आफूले थेगेको आकाश हेर्छ, जमिन
+
मन्दिर देखेपिच्छे देवता हुन खोज्छ, हुँदैन
हेर्दैन
+
आफूमाथिको आकास हेर्छ, टेकेको जमिन हेर्दैन
विक्षिप्त हुन्छ र
+
विक्षिप्त हुन्छ र काठमाण्डूको नाकैमा उभिएर  
काठमान्डूको नाकैमा
+
गर्छ सत्तो सराप ।
उभिएर
+
 
गर्छ सत्तोसराप
+
आफ्नो उचाइ नाप्छ धराहरासँग
 +
रानीपोखरीमा आफ्नो गहिराई खोज्छ
 +
यहाँका अनगिन्ती साँघुरा गल्लीभन्दा पनि असरल्ल
 +
आफ्नै सपनाका खोचमा चेपिएपछि
 +
काठमाण्डुकै छातीमाथि पलेँटी कसेर
 +
कुख्यात अपराधीलाई झैँ 
 +
काठमाण्डुलाई नै गाली गर्छ नव–काठमाण्डू ।
 +
 
 +
काठमाण्डू
 +
आँखीझ्यालबाट ब्यूँझने सूर्योदयसँगै
 +
आफूलाई चियाउँछ
 +
गल्लीभरि देउदेउता हिँडेको देखेपछि
 +
गजक्क पर्दै स्वयंभूबाट गुन्गुनाउँछ ओम मेने पेमे हुँ
 +
पशुपतिबाट शंखघण्ट बजाउँदै सुनाउँछ आफ्नो स्वर ।
 +
 
 +
काठमाण्डुलाई थाहा छ
 +
देवताकै शहरमा हो राक्षसहरु हुर्कने
 +
देवतालाई नै हो सैतानले दुःख दिने ।
 +
 
 +
काखभरि सन्तान बोकेकी आमाले जस्तै
 +
छातीभरि जिउँदा देउदेउता बोकिरह्यो
 +
जसरी बास दियो साराका सारालाई
 +
कसैकोमा एकसाँझ बास माग्न सकेन काठमाण्डुले ।
 +
 
 +
टाउकोमा मुड्कीले ठोके पनि चुप लाग्छ
 +
घनले फुटाउन खोजे पनि बज्र बन्छ
 +
काखैमा कुल्चिदा पनि सहिरहन्छ ।
 +
 
 +
काठमाण्डूले अब त आँखा खोले हुने !
 +
 
 +
बूढानिलकण्ठलाई उभ्याएर
 +
बिरुपाक्षलाई हिडाएर
 +
उन्मत्त भैरबलाई नचाएर
 +
कलिलाई जमिनबाट तत्काल निकालेर
 +
हजार मन्दिरबाट देवदेवीलाई खूल्ला मैदानमा डाकेर
 +
काठमाण्डूले अकाट्य प्रतिउत्तर बोले हुने !
 +
 
 +
निलगिरीको थाप्लो हेरेर आफूलाई पुड्को देख्नेहरुलाई सम्झाइदिए हुने !
 +
नव काठमाण्डुको गालीले भत्किँदैन काठमाण्डू
 +
पराजित नव काठमाण्डुहरुलाई बुझाइदिए हुने  !
 +
काठमाण्डूको काँध चढ्दैमा काठमाण्डू बन्न सक्तैन मान्छे ।
 +
 
 +
यो पनि बुझाइदिए हुने !
 +
काठमाण्डू
 +
यो भूमिको एउटा पवित्र शिर पनि हो
  
आफ्नो उचाइ नाप्छ
 
धराहरासँग
 
रानीपोखरीमा पहिचानको
 
गहिराइ
 
खोज्छ
 
यहाँका साँघुरा गल्लीभन्दा असरल्ल
 
आफ्नै
 
सपनाका खोँचमा चेपिएपछि
 
तथानाम गाली गर्छ।
 
गाली गर्ने देखेर लाग्छ,
 
काठमान्डू एउटा कुख्यात
 
अपराधी हो ?
 
आफ्नै स्वाभिमानले
 
उँचो बाँचेको यसले
 
न कसैलाई बोलाउँछ,
 
न त किन
 
आयौ भनेरै सोध्छ
 
न कसैलाई घोक्र्याउँछ,
 
न माग्छ कसैसँग भिख,
 
न रुन्छ
 
कसैको काखमा घोप्टो परेर ।
 
गाली गर्नेहरूको
 
केवल एउटै
 
ध्याउन्न हुन्छ
 
पशुपतिकै आशीर्वादले
 
सिंगो काठमान्डू बन्ने
 
स्वयम्भूका आँखाभित्र
 
काठमान्डू
 
देखिने
 
आफू दरबार उभिने
 
सिंहदरबार हुने र सलाम खाने।
 
काठमान्डू !
 
टाउकोमा मुड्कीले ठोके पनि चुप
 
लाग्छ
 
घनले फुटाउन खोजे पनि बज्र
 
बन्छ
 
काखैमा कुल्चिँदा पनि
 
सहिरहन्छ।
 
काठमान्डूले अब त
 
आखा खोले
 
हुने !
 
बूढानीलकण्ठलाई उभ्याएर
 
बिरुपाक्षलाई हिँडाएर
 
उन्मत्त भैरवलाई नचाएर
 
कलिलाई जमिनबाट तत्काल
 
निकालेर
 
हजार मन्दिरबाट
 
देवदेवीलाई
 
खुल्ला मैदानमा डाकेर
 
काठमान्डूले अकाट्य
 
प्रतिउत्तर
 
बोले हुने !
 
देख्नेहरुले बुझून् !
 
गालीले भत्किँदैन काठमान्डू
 
काठमान्डू भत्किन भत्किनुपर्छ
 
नव–काठमान्डू ।
 
पराजित ठान्नेहरूले बुझून् !
 
काठमान्डूको काँध
 
चढ्दैमा
 
काठमान्डू बन्न सक्तैन
 
मान्छे ।
 
  
 
</poem>
 
</poem>

11:45, 28 अप्रैल 2020 के समय का अवतरण


काठमाण्डू छिरेपछि स्वंय काठमाण्डू बन्न खोज्छ मान्छे ।
 
चोभार थुनेर पौडिन खोज्छ, सक्तैन
महाराज बन्न खोज्छ, बन्दैन
मन्दिर देखेपिच्छे देवता हुन खोज्छ, हुँदैन
आफूमाथिको आकास हेर्छ, टेकेको जमिन हेर्दैन
विक्षिप्त हुन्छ र काठमाण्डूको नाकैमा उभिएर
गर्छ सत्तो सराप ।

आफ्नो उचाइ नाप्छ धराहरासँग
रानीपोखरीमा आफ्नो गहिराई खोज्छ
यहाँका अनगिन्ती साँघुरा गल्लीभन्दा पनि असरल्ल
आफ्नै सपनाका खोचमा चेपिएपछि
काठमाण्डुकै छातीमाथि पलेँटी कसेर
कुख्यात अपराधीलाई झैँ
काठमाण्डुलाई नै गाली गर्छ नव–काठमाण्डू ।

काठमाण्डू
आँखीझ्यालबाट ब्यूँझने सूर्योदयसँगै
आफूलाई चियाउँछ
गल्लीभरि देउदेउता हिँडेको देखेपछि
गजक्क पर्दै स्वयंभूबाट गुन्गुनाउँछ ओम मेने पेमे हुँ
पशुपतिबाट शंखघण्ट बजाउँदै सुनाउँछ आफ्नो स्वर ।

काठमाण्डुलाई थाहा छ
देवताकै शहरमा हो राक्षसहरु हुर्कने
देवतालाई नै हो सैतानले दुःख दिने ।

काखभरि सन्तान बोकेकी आमाले जस्तै
छातीभरि जिउँदा देउदेउता बोकिरह्यो
जसरी बास दियो साराका सारालाई
कसैकोमा एकसाँझ बास माग्न सकेन काठमाण्डुले ।

टाउकोमा मुड्कीले ठोके पनि चुप लाग्छ
घनले फुटाउन खोजे पनि बज्र बन्छ
काखैमा कुल्चिदा पनि सहिरहन्छ ।

काठमाण्डूले अब त आँखा खोले हुने !

बूढानिलकण्ठलाई उभ्याएर
बिरुपाक्षलाई हिडाएर
उन्मत्त भैरबलाई नचाएर
कलिलाई जमिनबाट तत्काल निकालेर
हजार मन्दिरबाट देवदेवीलाई खूल्ला मैदानमा डाकेर
काठमाण्डूले अकाट्य प्रतिउत्तर बोले हुने !

निलगिरीको थाप्लो हेरेर आफूलाई पुड्को देख्नेहरुलाई सम्झाइदिए हुने !
नव काठमाण्डुको गालीले भत्किँदैन काठमाण्डू
पराजित नव काठमाण्डुहरुलाई बुझाइदिए हुने  !
काठमाण्डूको काँध चढ्दैमा काठमाण्डू बन्न सक्तैन मान्छे ।

यो पनि बुझाइदिए हुने !
काठमाण्डू
यो भूमिको एउटा पवित्र शिर पनि हो ।