भारत की संस्कृति के लिए... भाषा की उन्नति के लिए... साहित्य के प्रसार के लिए

"एउटी छोरीको कथा. / कुन्दन शर्मा" के अवतरणों में अंतर

Kavita Kosh से
यहाँ जाएँ: भ्रमण, खोज
छो
पंक्ति 10: पंक्ति 10:
 
पिता रक्षति कौमारे भर्ता रक्षति यौवने ।  
 
पिता रक्षति कौमारे भर्ता रक्षति यौवने ।  
 
रक्षन्ति स्थविरे पुत्रा न स्त्री स्वातन्त्र्यमर्हति ॥  
 
रक्षन्ति स्थविरे पुत्रा न स्त्री स्वातन्त्र्यमर्हति ॥  
मनुस्मृति  
+
                                                          मनुस्मृति  
  
 
यो मनुको देशमा जन्मेकी  
 
यो मनुको देशमा जन्मेकी  
पंक्ति 33: पंक्ति 33:
 
विशीलः कामवृत्तो वा गुणैर्वा परिवर्जित:  
 
विशीलः कामवृत्तो वा गुणैर्वा परिवर्जित:  
 
उपचर्यः स्त्रीया साध्व्य सततं देवत्पतिः ।।  
 
उपचर्यः स्त्रीया साध्व्य सततं देवत्पतिः ।।  
मनुस्मृति  
+
                                                          मनुस्मृति  
  
 
म मनुको देशमा बनेकी
 
म मनुको देशमा बनेकी
पंक्ति 83: पंक्ति 83:
 
यादृशं भजते हि स्त्री सुतं सुते तथाविधम् ।  
 
यादृशं भजते हि स्त्री सुतं सुते तथाविधम् ।  
 
तस्मात्प्रजाविशुद्धवर्थ स्त्रीयं रक्षेत्प्रयत्नतः ॥  
 
तस्मात्प्रजाविशुद्धवर्थ स्त्रीयं रक्षेत्प्रयत्नतः ॥  
मनुस्मृति  
+
                                                          मनुस्मृति  
  
 
म मनुको देशमा भएकी माता  
 
म मनुको देशमा भएकी माता  
पंक्ति 113: पंक्ति 113:
 
तिमीलाई मुक्त गरें मैले ए छोरी !  
 
तिमीलाई मुक्त गरें मैले ए छोरी !  
 
बलियो पखेटा दिएँ उड्नलाई।  
 
बलियो पखेटा दिएँ उड्नलाई।  
हुन सक्छ, तिमीले पढ्नेछयौ यो कथा  
+
हुन सक्छ, तिमीले पढ्नेछ्यौ यो कथा  
 
हुन सक्छ, तिमीले नबुझौली यसमा धेरै व्यथा  
 
हुन सक्छ, तिमीले नबुझौली यसमा धेरै व्यथा  
 
तर दया नगरे ममाथि  
 
तर दया नगरे ममाथि  
 
आखिर जहाँ जेजस्तो भए पनि  
 
आखिर जहाँ जेजस्तो भए पनि  
बाँच्न त बाँचें यो जीवन  
+
बाँच्न त बाँचेँ यो जीवन  
 
सिङ्गै कतै नटुटी ।  
 
सिङ्गै कतै नटुटी ।  
 
कसैको दोष थिएन यसमा  
 
कसैको दोष थिएन यसमा  

16:53, 13 फ़रवरी 2022 का अवतरण

पिता रक्षति कौमारे भर्ता रक्षति यौवने ।
रक्षन्ति स्थविरे पुत्रा न स्त्री स्वातन्त्र्यमर्हति ॥
                                                           मनुस्मृति

यो मनुको देशमा जन्मेकी
म कसैकी छोरी !
तिमीले माया नगरेका हैनौ मलाई
ए मातापिता !
तर किन हुन सकिनँ म
जे हुन चाहन्थें !
किन चाहन सकिनँ मैले
जे हुन सक्थें !
आफै बाच्ने सामर्थ्य दिन सकेनौ मलाई
के तिमीलाई मेरो विवेक-बुद्धिमा भर थिएन ?
वा, तिमी डराउँथ्यौ
मेरो गर्भको दायित्वले !
त्यसैले मलाई सदा संरक्षणमा राख्नु नै
उचित ठान्यौ तिमीले !
यसरी एउटा आश्रित जीवनको जग बसालेर
मेरो अस्तित्वको अपमान
सर्वप्रथम तिमीले नै गरेका थियौ
ए मातापिता !
 
विशीलः कामवृत्तो वा गुणैर्वा परिवर्जित:
उपचर्यः स्त्रीया साध्व्य सततं देवत्पतिः ।।
                                                           मनुस्मृति

म मनुको देशमा बनेकी
कसैकी पत्नी !
सुरुदेखि नै नियन्त्रणको बिख खुवाएर
मार्दै गयौ मेरो मनलाई तिमीले
र शरीरले मात्रै पूरा गरें
तिम्रा सबै आवश्यकता मैले ।
हे पति !
तिमीलाई कुनै विश्वासमा स्वीकारेकी थिएँ मैले
पुरुषत्व तिम्रो
केवल लिङ्गमा छैन
सम्भोगमा मात्र साबित हुने हैन
यो त मसितको व्यवहार हो
साहचर्य र सम्मानमा देखिने
सबै बिर्सेर
केवल स्वामित्व स्थापित गर्नुलाई
आफ्नो धर्म बनायौ तिमीले ।
तिमी मझैँ एउटा शरीर एक प्राण
लिङ्गभेदले मात्रै
कसरी ठहरियौ यति उत्कृष्ट र महान् ?
मैले सृष्टिको गर्भ बोकेकी थिएँ
सम्मान त मेरो पो हुनुपर्ने, हैन र ?
तर सके यही तिम्रो त्रासको कारण भयो ।
मलाई धरती बनाई
आफ्नो बीउ रोपेपछि
फल उब्जाउने स्वार्थले
कब्जाएर राख्यौ जीवनभरि तिमीले ।
यसरी मेरो धर्म र मर्यादा तोक्ने
मलाई मेरो अधिकार दिने
हे मनुका सन्तान !
तिमी को हौ भन त ?
केवल एक सङ्कीर्ण र दुर्बल मनोवृत्तिका पुरुष !
गायत्रीदेखि कालरात्रिकी कालीलाई
देवी मानी पुज्दा
सँगै उभिने नारीलाई
उभ्याउन सकेनौ कहिल्यै
आफ्नो मनमा सँगै तिमीले ।
तापनि जीवनभरि मैले
तिमीलाई सहेर
जेजस्तो भए पनि
तिमीलाई सह्यारेर
तिम्रो जीवनपछि पनि तिमीलाई सम्झेर
यो जीवन बिताएँ
तर तिमीलाई देवता पाइनँ कतै
तिमी त मनुष्यसम्म पनि हुन सकेनौ मसित
ए मेरो स्वार्थी शासक !

यादृशं भजते हि स्त्री सुतं सुते तथाविधम् ।
तस्मात्प्रजाविशुद्धवर्थ स्त्रीयं रक्षेत्प्रयत्नतः ॥
                                                           मनुस्मृति

म मनुको देशमा भएकी माता
तर व्यर्थ गयो तिम्रो बीज
मेरो गर्भमा
तिम्रो वंश चलाउने पुत्र पाउन सकिनँ
हुन त छोराको कामना मैले गरेकी पनि थिइनँ ।
पिताको संरक्षण
र पतिको नियन्त्रणपछि
छोरा नै भए पनि
फेरि कुनै पुरुषको अङ्कुशमा
बाँच्ने इच्छा रहने ममा ।
छोरी ! मेरो अन्त:करणले मागेको थियो
छोरी नै भई आए मकहाँ तिमी ।
वंशहीन पहिचानविहीन म
सँगै बाँचेर तिमीसित
खोज्न चाहन्थें अस्तित्वको नयाँ क्षितिज
मैले साँचेर राखेका
तीन उपहार दिन चाहन्थें तिमीलाई
१- जन्म
२- बाँच्ने सामर्थ्य
३- स्वतन्त्रता
आफ्नो जन्म तिमीले रोजेकी थिइनौ
तिम्रो जीवन तोक्ने हक
मैले आफ्नो मानिनँ ।
जन्म दिएको दायित्व मेरो
तिमीलाई बाँच्न उभ्याउनुसम्मकै थियो ।
मनुको ख्यालखानामा बाँचे तापनि
तिमीलाई मुक्त गरें मैले ए छोरी !
बलियो पखेटा दिएँ उड्नलाई।
हुन सक्छ, तिमीले पढ्नेछ्यौ यो कथा
हुन सक्छ, तिमीले नबुझौली यसमा धेरै व्यथा
तर दया नगरे ममाथि
आखिर जहाँ जेजस्तो भए पनि
बाँच्न त बाँचेँ यो जीवन
सिङ्गै कतै नटुटी ।
कसैको दोष थिएन यसमा
मलाई त
मेरो युगले नै ठगेको थियो ।