"तिमी हुनुको (अंश - ३६) / इन्दिरा प्रसाई" के अवतरणों में अंतर

उभिएर स्वागतद्वारमा
म विदा गर्दिन्छु आफैँलाई
औँसी पिउने होडबाजीमा
बिर्सिदिन्छु कुनै बेला तिमीलाई ।

अस्तव्यस्त कोठा भएको
मनकुन्तरको भित्री अंशमा
सलबलाउने धूपछाया काउकुतीहरू
सँगाल्दासँगाल्दै
बग्न खोज्छन्
र मिसिन्छन्
कालोमैलो र फोहोर
वाग्मती र विष्णुमतीमा ।

आजभोलि
तिमीलाई भेट्न
ढलसम्म पुग्नुपर्छ
र ढलको आड गरेर
धेरै तलतलसम्म पुग्नुपर्छ ।
•
दुर्गन्धमा म छैन
र बास्ना कतै भेट्दिन पनि म ।