भारत की संस्कृति के लिए... भाषा की उन्नति के लिए... साहित्य के प्रसार के लिए

"दिलको बदनाम लिएर / सुमन पोखरेल" के अवतरणों में अंतर

Kavita Kosh से
यहाँ जाएँ: भ्रमण, खोज
('{{KKGlobal}} {{KKRachna |रचनाकार= सुमन पोखरेल |अनुवादक= |संग्रह= }} {{KKC...' के साथ नया पृष्ठ बनाया)
 
छो
पंक्ति 11: पंक्ति 11:
 
फर्किँदै छु वेदना र दिलको बदनाम लिएर
 
फर्किँदै छु वेदना र दिलको बदनाम लिएर
 
   
 
   
बेईमान, निष्ठुरी, निर्दयी, सन्की, पागल, बौलाहा  
+
निष्ठुरी, निर्दयी, सन्की, पागल, बौलाहा  
 
धेरै भए, के गर्नु मैले, यत्रा इनाम लिएर
 
धेरै भए, के गर्नु मैले, यत्रा इनाम लिएर
 
   
 
   
पंक्ति 17: पंक्ति 17:
 
तिमीले नै मारे पनि, मर्छु तिम्रै नाम लिएर
 
तिमीले नै मारे पनि, मर्छु तिम्रै नाम लिएर
 
   
 
   
 +
तिमीबिना हरेक क्षण अधूरो, अपूरो, अधीर छ
 +
तिमी नआए के गर्नु यो दुनियाँ तमाम लिएर
 +
 
हृदय मेरो मरिगयो तिम्रै निष्ठुरताको शीतले  
 
हृदय मेरो मरिगयो तिम्रै निष्ठुरताको शीतले  
के आउँछ्यौ अब फकाउन चिसो मनको घाम लिएर
+
नआऊ अब फकाउन चिसो मनको घाम लिएर
 
   
 
   
 
केही गर्नै नदिई फर्कायो जीवनबाट प्रीतले  
 
केही गर्नै नदिई फर्कायो जीवनबाट प्रीतले  
 
खटाइएको थिएँ म यहाँ हजारौँ काम लिएर
 
खटाइएको थिएँ म यहाँ हजारौँ काम लिएर
 
   
 
   
रचेको थिएँ जसको लागि सुन्ने छैन उसले  
+
रचेको थिएँ जसको लागि सुन्नेछैन उसले  
 
कहाँ जाऊँ अब म, मेरा गजलको गोदाम लिएर
 
कहाँ जाऊँ अब म, मेरा गजलको गोदाम लिएर
 
   
 
   
 
थिएन अनुभव जिन्दगीको यस्तै भयो यसपल्ट  
 
थिएन अनुभव जिन्दगीको यस्तै भयो यसपल्ट  
 
फेरि आएँ भने जानेछु म कुनै सुनाम लिएर
 
फेरि आएँ भने जानेछु म कुनै सुनाम लिएर
 +
 +
भेट हुने जो कोहीले एउटाएउटा चोट दिन्छ
 +
अझै कति बाँच्नुपर्ने यी चोटहरूको डाम लिएर
 +
 +
पक्कै कोही आउने छैन, दुःख दिन यहाँ अब
 +
चितामाथि निदाइरहेछु जीवनको विश्राम लिएर
 
   
 
   
मन त मर्यान थियो ज्यूँदो छस् तँ कसरी सुमन !
+
मन त मर्‍या थियो ज्यूँदो छस् तँ कसरी सुमन !
 
वा जाँदैछस् यी पलहरूलाई तेरो मलाम लिएर ?
 
वा जाँदैछस् यी पलहरूलाई तेरो मलाम लिएर ?
 +
 
</poem>
 
</poem>

20:19, 17 जुलाई 2024 का अवतरण

आएथेँ तिम्रो शहर प्रेमको सरदाम लिएर
फर्किँदै छु वेदना र दिलको बदनाम लिएर
 
निष्ठुरी, निर्दयी, सन्की, पागल, बौलाहा
धेरै भए, के गर्नु मैले, यत्रा इनाम लिएर
 
तिमी प्रतिको प्रेम मेरो कसै गरे पनि घट्दैन
तिमीले नै मारे पनि, मर्छु तिम्रै नाम लिएर
 
तिमीबिना हरेक क्षण अधूरो, अपूरो, अधीर छ
तिमी नआए के गर्नु यो दुनियाँ तमाम लिएर

हृदय मेरो मरिगयो तिम्रै निष्ठुरताको शीतले
नआऊ अब फकाउन चिसो मनको घाम लिएर
 
केही गर्नै नदिई फर्कायो जीवनबाट प्रीतले
खटाइएको थिएँ म यहाँ हजारौँ काम लिएर
 
रचेको थिएँ जसको लागि सुन्नेछैन उसले
कहाँ जाऊँ अब म, मेरा गजलको गोदाम लिएर
 
थिएन अनुभव जिन्दगीको यस्तै भयो यसपल्ट
फेरि आएँ भने जानेछु म कुनै सुनाम लिएर

भेट हुने जो कोहीले एउटाएउटा चोट दिन्छ
अझै कति बाँच्नुपर्ने यी चोटहरूको डाम लिएर

पक्कै कोही आउने छैन, दुःख दिन यहाँ अब
चितामाथि निदाइरहेछु जीवनको विश्राम लिएर
 
मन त मर्‍या थियो ज्यूँदो छस् तँ कसरी सुमन !
वा जाँदैछस् यी पलहरूलाई तेरो मलाम लिएर ?