भारत की संस्कृति के लिए... भाषा की उन्नति के लिए... साहित्य के प्रसार के लिए

"जरासन्ध / कृष्ण प्रसाई" के अवतरणों में अंतर

Kavita Kosh से
यहाँ जाएँ: भ्रमण, खोज
('{{KKGlobal}} {{KKRachna |रचनाकार=कृष्ण प्रसाई |अनुवादक= |संग्रह= }} {{KK...' के साथ नया पृष्ठ बनाया)
 
 
पंक्ति 7: पंक्ति 7:
 
{{KKCatNepaliRachna}}
 
{{KKCatNepaliRachna}}
 
<poem>
 
<poem>
मैले,
+
जरासन्ध फेरि बिउँझिएको छ-
बन्दुक, बारुद र आगो सित सोधेँ-
+
उसलाइ थाहा छ,
उनीहरुको गर्मी र ऊष्णता,
+
फैलिनुको मजा ।
राप, तातो पन र सबै-सबै-
+
उस्लाई थाहा छ,
जो मान्छेका समाप्तिमा पर्याप्त थिए ।
+
बन्दी बनाउनुको मजा ।
अनि बन्दुक बोल्न थाल्यो मसँग-
+
अहिले यतिखेर -
ऊ बुद्ध हुन चाहन्थ्यो रे आफैँमा ।  
+
तिम्रो भूखण्ड जो छ -
बारुदको पनि गुनासो थियो,
+
इतिहासको संकटकालको नाउँबाट-
ऊ साधु सुत्न चाहन्थ्यो शान्तिमा ।
+
नाजुक गुज्रिरहेछ
आगोको इच्छा त झन् कम थिएन,
+
आफै इमान्दार नहुनुको नाउँमा-
ऊ फूल फक्रिन जान्दथ्यो रे आफूमा
+
तिमीलाई लान्छना लागो भने पनि,
कस्तो अचम्म !
+
अन्यथा नठाने हुन्छ तिमीले-
तर कसै गरी सुख दिएनन् मान्छेले-
+
जस्लाई तिमी विश्वास गरिरहेछौ,
मान्छेको इच्छा त गजबकै हुँदोरहेछ
+
जरासन्धले उसलाई पनि किनेको छ
आफू बाँच्न अरुलाई मार्नुपर्ने-
+
जरासन्ध ऊसंग पनि मिलिसकेको छ ।
आफू रम्न अरुलाई साध्नुपर्ने-
+
एक-एक गरी,
+
उसले जरासन्धकै नुनको सोझो गर्दैछ
चुनौती समेत थिए-
+
सपालु छ जरासन्ध,
यस्तै रहिरहे,
+
कहिले दिए जस्तो गर्छ -
असहृय हुँदै गए,
+
तर जति दिन्छ,
एक दिन-
+
त्यसको दशौं दोव्वर लिन्छ ।
बन्दुकहरु बोल्ने रे !
+
अभ्यस्त छ जरासन्ध,
बारुदका मौनताहरु,
+
तिम्रो सम्पदामा पासा फालिरहन्छ-
वाक्य भएर पड्कने रे !
+
गाईको रङ्गमा स्यालको मन बोकेर,
र आगोले आफ्नो व्रत पनि तोड्ने रे !
+
कहिले साधुको भेषमा-
शब्द र शब्दातीत मान्छेका विरुद्ध
+
कहिले जालन्धरको भेषमा,
 +
 +
कहिले मृगको भेषमा
 +
पल्किसकेको छ जरासन्ध-
 +
खजाना लुट्नलाई,
 +
लालपुर्जा मिच्नलाई
 +
 +
च्याखे थापिरहनलाई ।
 +
किमार्थ डराउदैन जरासन्ध,
 +
धोकामा पार्न तिमीलाई ।
 +
कसैगरि लजाउदैन जरासन्ध,
 +
बन्दी बनाउन तिमीलाई ।
 +
खवरदार !
 +
असंख्य बाहाना वनाएर,
 +
जरासन्ध यतिखेर-
 +
तिमीलाई धरापमा पार्न
 +
विभिन्न जाल थापेर बसेको छ।
 +
भेटेसम्म सिङ्गै निल्न-
 +
भीमकाय जरासन्ध,
 +
मात्रै दाउ हेरेर बसेको छ
 
</poem>
 
</poem>

14:59, 28 फ़रवरी 2017 के समय का अवतरण

जरासन्ध फेरि बिउँझिएको छ-
उसलाइ थाहा छ,
फैलिनुको मजा ।
उस्लाई थाहा छ,
बन्दी बनाउनुको मजा ।
अहिले यतिखेर -
तिम्रो भूखण्ड जो छ -
इतिहासको संकटकालको नाउँबाट-
नाजुक गुज्रिरहेछ ।
आफै इमान्दार नहुनुको नाउँमा-
तिमीलाई लान्छना लागो भने पनि,
अन्यथा नठाने हुन्छ तिमीले-
जस्लाई तिमी विश्वास गरिरहेछौ,
जरासन्धले उसलाई पनि किनेको छ ।
जरासन्ध ऊसंग पनि मिलिसकेको छ ।

उसले जरासन्धकै नुनको सोझो गर्दैछ ।
सपालु छ जरासन्ध,
कहिले दिए जस्तो गर्छ -
तर जति दिन्छ,
त्यसको दशौं दोव्वर लिन्छ ।
अभ्यस्त छ जरासन्ध,
तिम्रो सम्पदामा पासा फालिरहन्छ-
गाईको रङ्गमा स्यालको मन बोकेर,
कहिले साधुको भेषमा-
कहिले जालन्धरको भेषमा,

कहिले मृगको भेषमा
पल्किसकेको छ जरासन्ध-
खजाना लुट्नलाई,
लालपुर्जा मिच्नलाई

च्याखे थापिरहनलाई ।
किमार्थ डराउदैन जरासन्ध,
धोकामा पार्न तिमीलाई ।
कसैगरि लजाउदैन जरासन्ध,
बन्दी बनाउन तिमीलाई ।
खवरदार !
असंख्य बाहाना वनाएर,
जरासन्ध यतिखेर-
तिमीलाई धरापमा पार्न
विभिन्न जाल थापेर बसेको छ।
भेटेसम्म सिङ्गै निल्न-
भीमकाय जरासन्ध,
मात्रै दाउ हेरेर बसेको छ ।