भारत की संस्कृति के लिए... भाषा की उन्नति के लिए... साहित्य के प्रसार के लिए

"जीवन कुन दिन जाने हो ? / ध्रुव दवाडी" के अवतरणों में अंतर

Kavita Kosh से
यहाँ जाएँ: भ्रमण, खोज
('{{KKGlobal}} {{KKRachna |रचनाकार=ध्रुव दवाडी |अनुवादक= |संग्रह=हिम...' के साथ नया पृष्ठ बनाया)
 
 
पंक्ति 8: पंक्ति 8:
 
{{KKCatNepaliRachna}}
 
{{KKCatNepaliRachna}}
 
<poem>
 
<poem>
                    आज त्यसैले नुनिलो धारा 
+
देख्दा देख्दै थाह नपाई दौडिरहेको दुनियाँमा
आपस आपस जीवन सुम्पी
+
दिन पनि बदल्यो, मै पनि बदलें, बदले कति यस जीवनमा !
हर्ष मनाई हात समाई
+
लहलह हरिया पात झुलेका टाढा-टाढा ती वनमा,
औँठी साटी प्रेम लगाई
+
फाँटहरूमा, गिरिमा देख्तछु परिवर्तित के-के घटना।
उस दिन लायौं दुइले माला
+
काम नलागी एक कुनामा थन्किरहेको यो जीवन  
                    आज त्यसैले नुनिलो धारा ।  
+
बाँच्तिनँ भन्दा-भन्दै खोजिरहेको परिवर्तन ।
 +
उकुसमुकुस भै पर्खी-पर्खी जिङ्‌रिसकेका आकांक्षा
 +
उत्सुकतामा तङ्‌रिन खोजी झुल्छन् बिच-बिच आशामा ।
 +
रिङटा रोक्ने तागत नहुँदा यी ढुनमुनिदै लड्दैछन्
 +
मनको मनमै लत्री-लत्री दिन-दिन सुक्तै जाँदैछन् ।  
  
मुसुमुसु हाँसी लाज पचाई
+
थरथर काम्ने जीवन फितलो होइन मेरो होइन है,
दर्शकलाई उत्सुक पारी
+
न त म हुँ बलियो स्वस्थ निरोगी लड्ने बलियासंग कठै !
नजर जुधायौं पहिलो बाजी
+
रोग मलाई कस्तो लागी पार्‍यो हविगत यो मेरो,
झटपट छल्दै सबको आँखा
+
सहँदा-सहँदै यस्तै रितले जीवन कुन दिन जाने हो?
                    आज त्यसैले नुनिलो धारा ।
+
 
+
स्वप्न खुलेझैँ भेट गरेर
+
जोडेथ्यौं यो विरही नाता
+
क्या छ अचम्म विधिको चाला
+
वास दुवैको टाढा टाढा
+
                    आज त्यसैले नुनिलो धारा ।
+
 
+
................
+
ज्वाला, २००६
+
  
 +
................................
 +
भारती, २|१, असार २००७
 
</poem>
 
</poem>

22:12, 13 फ़रवरी 2022 के समय का अवतरण

देख्दा देख्दै थाह नपाई दौडिरहेको दुनियाँमा
दिन पनि बदल्यो, मै पनि बदलें, बदले कति यस जीवनमा !
लहलह हरिया पात झुलेका टाढा-टाढा ती वनमा,
फाँटहरूमा, गिरिमा देख्तछु परिवर्तित के-के घटना।
काम नलागी एक कुनामा थन्किरहेको यो जीवन
बाँच्तिनँ भन्दा-भन्दै खोजिरहेको परिवर्तन ।
उकुसमुकुस भै पर्खी-पर्खी जिङ्‌रिसकेका आकांक्षा
उत्सुकतामा तङ्‌रिन खोजी झुल्छन् बिच-बिच आशामा ।
रिङटा रोक्ने तागत नहुँदा यी ढुनमुनिदै लड्दैछन्
मनको मनमै लत्री-लत्री दिन-दिन सुक्तै जाँदैछन् ।

थरथर काम्ने जीवन फितलो होइन मेरो होइन है,
न त म हुँ बलियो स्वस्थ निरोगी लड्ने बलियासंग कठै !
रोग मलाई कस्तो लागी पार्‍यो हविगत यो मेरो,
सहँदा-सहँदै यस्तै रितले जीवन कुन दिन जाने हो?

................................
भारती, २|१, असार २००७