प्रेम गर्दा हावालाई दुख्छ / अभि सुवेदी
प्रेममा परेपछि सुमेरुवरिपरि घुम्ने
हावालाई दुख्छ
कट्कटी खुट्टा दुख्छन् उसका
एक स्थिर चट्टानको
एकलवृत्तवरिपरि घुम्दा
उसको ढाड दुख्छ
उसको एक फुइँकी सास बढ्छ
पहाड अविचलित,
आफ्नै स्वाभिमानको पत्थरवृत्तमा
कस्सिएर उभिइरहन्छ एकल चरित्र
पत्रैपत्र बनिएको आदर्शको पत्थरशीला
सुमेरु पर्वत, कुनै अचल घटना।
हावा थाक्छ, सुमेरुमा थकान छैन
अस्ताउँन लागेको घाम दुख्छ
गोधृ्लिको मलिन उज्यालो
पहाडमाथि चढ्दा दुख्छ
पहाड चल्दैन, ऊ आदर्श
जो उसको वरिपरि घुम्छ
त्यो अस्थिर, सनकी अनि
चञ्चल, त्यो थाक्छ
ऊ दुख्छ, साँझ दुख्छ
क्षितिज अचल थाक्तैन,
म हावाजस्तो सुमेरुवरिपरि
म मलिन उज्यालो
म खोलाको पानीको
फनक्क घुमेको तरङ्ग
पत्थरमाथि थाक्छु, पत्थर थाक्तैन
हार्मोनी, सितार र सारङ्गीका लय दुख्छन्
थाक्छन् जब आकासमा उठ्छन्
तर बाजा स्थिर ती थाक्तैनन्
ती सुमेरु गीतका ध्वनि हावा,
क्यानभास स्थिर, अचल
उसमाथि रङ्गहरु दुख्छन्
यसै यसै कुचीका प्रहारले उठ्छन्
तल र माथि बेगिन्छन्
बग्छन् र सुक्छन् रङ्गहरु
ती दुख्छन्, ती अचलमाथि बर्सिन्छन्,
मैले तिम्रोवरिपरि शव्दका सुस्केरा
कि त आक्रोश र विद्रोह
चित्कार र भक्कानोहरु सबै बोलें
तिम्रो सुमेरुलाई केही हल्लाएन
जो चल्छ त्यो दुख्छ
जसमाथि चलिन्छ त्यो दुख्तैन
जो गल्दैन पुग्दैन।
म ल्ेाख्छु, प्रेम गर्छु, गल्छु
शव्दहरु थाकेर सुस्केरा हाल्छन्
केही हुदैन केही चल्दैन कागतभरि
तर जब अक्षर पस्छन्, चलिरहन्छन्
दुख्छन् अनि घुमिरहन्छन्,
कागतका सुमेरुहरु स्थिर छन्।
यस्तै हुनेरहेछ नजिकै
पहाड उभियो भने उसमाथि
अकिञ्चन उडिने रहेछ थाकेर,
क्यानभास अगाडि ठडियो भने
घुमिनेरहेछ बेस्सरी दुखेर,
दाउरा जलेर उठेको ज्वाला
दाउरा पनि होइन रहेछ
आकास पनि होइन रहेछ
धरती पनि होइन रहेछ
त्यो ज्वालामात्र एक चिन्ता
थकान, एउटा गति
जो स्थिर पत्थरमाथि
फृ्ल्ने कोपिला समान छ,
त्यसकोवरिपरि कुदिरहनेलाई
कुद्नै पुग्ने रहेछ
मलाई झन थाहा भएको छ
जङ्गलमाथि एकैचोटी खस्ने
उज्यालो पानीको तरङ्गमा उठेको इन्द्रेनी
मात्र रहेछ प्रेमको वृत्तमा घुम्नु।
सुमेरुवरिपरि अनाहक प्रेम बोकेर घुम्ने
हावा थाक्छ, पर्वत अचल
आफ्नै खुसीको परिवेशमा
ठडिएर चञ्चल
प्रेमातुर उपासकको मुर्खतामाथि
विजुलीका ओठ खोलेर
फिस्स फिस्स हाँस्छ
चल्ने हावा थाक्ने रहेछ
अहो म त थाकेको रहेछु !
यत्ति पनि अचल पत्थरशीलामाथि बसेर
भन्नु पर्ने रहेछ
थाके पनि दुखे पनि
त्यस्तो अचल, अविचलितवरिपरि उड्नु
जीवनकै एक मात्र लय रहेछ
तिमीलाई प्रेम गर्नुको कथा यत्ति रहेछ।
/poem>
