नेपाली सलाई बट्टा / लक्ष्मीप्रसाद देवकोटा

जहाँ झिलमिलाउँदै किरणलाई छर्वर् गरी
झलल्ल छ उदाउँदो धपधपाउँदो बेसरी
मुहार, अति लाल जो सब गुलाफ झैं सूर्य छन्
झझल्ल कवित झाँगका रँग हरा खुला गर्दछन् ।

झिलिक्कसँग झुल्कियोस् हृदयबीच ज्वाला नयाँ
अँधेर जगमा गयो, सकल बाल बत्ती यहाँ
उही किरण सूर्यको किन झलल्ल झल्की बल्यो
नयाँ युग छ देशको यति बुझे उज्यालो खुल्यो