भारत की संस्कृति के लिए... भाषा की उन्नति के लिए... साहित्य के प्रसार के लिए
मैले दियो जलाइन - २ / विमल गुरुङ
Kavita Kosh से
Sirjanbindu (चर्चा | योगदान) द्वारा परिवर्तित 15:47, 27 मार्च 2018 का अवतरण ('{{KKGlobal}} {{KKRachna |रचनाकार= विमल गुरुङ |अनुवादक= |संग्रह= }} {{KKCatK...' के साथ नया पृष्ठ बनाया)
'प्रजातन्त्र' आयो
त्यसैले आज गोली चल्यो
साथिले टोक्यो -
तिमी दियो नजलाउने?
म सक्सकाएँ
म हिच्किचाहटले बांधिएँ ।
मलाई थाहा छ
आज पनि काँधे दमाईंका
मुनाहरु आधा पेट सुत्नेछन्
हैन?
भोलि पनि सुत्नेछन्
पर्सि/निकोर्सि/कानेकोर्सि
यसरी अझ कैयौं दिन कैयौं दिन
'प्रजातन्त्र' आयो
त्यसैले मुलुकमा भाबीकर्णधारहरु
भोकै डल्लिएर
आमाको छातीमा मुन्टो ढल्काएर
चिसो स्वाँठमा सुतिरहेछन् ।
'प्रजातन्त्र' आयो
त्यसैले मान्छेहरु अझ अघि बढने कुरा गर्दैछन् ।
'प्रजातन्त्र' आयो
त्यसैले अपराधीहरु सडकमा छाती फर्काएर हिंड्दैछन् ।
'प्रजातन्त्र' आयो
त्यसैले उ जागीर पाउने धुनमा हाकिमको चाकडी गर्दैछन् ।
'प्रजातन्त्र' आयो
त्यसैले आज एक पल्ट फेरि प्रहरीहरु मान्छेको टाउकोबाट हिंडे ।
'प्रजातन्त्र' आयो
त्यसैले आज गोली चल्यो
र मारियो
जुलुस हेर्न गएको एउटा सानो बालक !
