हत्यातन्त्र / विमल निभा
यो हत्या
एक्कासि भएको होइन
सबभन्दा पहिले
चिन्तन–मनन गरियो
एक हुल वेतनभोगी विचारकहरु
आआफ्नो आसनमा
कापालिक मुद्रामा समाधिस्थ भए
केही समयपश्चात्
उच्च डिग्रीधारी विशेषज्ञहरुद्वारा
सन्तुलित योजनाको रेखाङ्कन भयो
के गर्ने
र कसरी गर्ने
स्वदेशी र विदेशी सुपरम्यानहरु
गोप्य परामर्शको प्याकेट बोकेर
हतारहतार
काठमाडौंबाट न्यूयोर्क
न्यूयोर्कबाट नई दिल्ली
र नई दिल्लीबाट काठमाडौं उड्न थाले
यसबीच नेपथ्यमा आकर्षक शब्द
शिष्ट वाक्य
र जिम्मेदार भाषाको
भीषण आदान–प्रदान भयो
क्रमशः सभा, सेमिनार र गोष्ठी चले
न्याय, अधिकार र जनकल्याणको
उच्चारण गरियो
बहिराहरुले समेत सुन्नेगरी
क्यासेट टेपमा भरियो
र खुल्ला बजारमा वितरण गरियो
दिनरात कसैलाई फुर्सद भएन
भेटघाट, वार्ता र सम्झौता
सम्पन्न गरियो विधिपूर्वक
रहस्यमय सङ्केतहरु साटासाट भए
आयोगहरु बने
टेलिफोनका घण्टीहरु बजे
मोटरका पाङ्ग्राहरु गुड्न थाले
अभूतपूर्व दृश्य उपस्थित भयो
हेर्दाहेर्दै यत्र, तत्र, सर्वत्र
पर्चा, पोस्टर, पत्र प्रकाशनले
तीव्र गति समात्यो
केन्द्रीय भाट, विदूषक र चारणहरु
विभिन्न स्थलहरुमा खटिए
नारा, वक्तव्य र भाषणको
लहरमाथि लहर उठ्न थाले
भव्य जुलुस प्रदर्शन भयो
समयको नाजुकपनालाई ध्यानमा राखेर
अनुभवी ००७ हरु
आज्ञाकारी ब्ल्याकबेल्टहरु
र तालिमप्राप्त बुलडगहरु
तैनाथ गरिए चारै दिशामा
पूर्व, पश्चिम, उत्तर, दक्षिण
र सबैभन्दा आखिरीमा
हतियारको चयन गरियो
पुराना मोडलका बन्दुकहरु
रद्द गरिए एकमतले
यसको विकल्पमा
आयातित राइफलको प्रयोग गर्ने
साझा सहमति भयो
सबैले ठूलो सन्तोषको सास फेरे
कुनै बाधा–व्यवधान रहेन
यस प्रकार सम्पूर्ण तयारी भइसकेपछि
साहूकार, सुन्दरी र सेवकसहित
अर्थात् सदलबल
सद्भावना–यात्रामा निस्के
लोकतन्त्रका लोकप्रिय नायक
त्यसपछि गोली चल्यो
ड्याम–ड्याम
र हत्या भयो
जस्तो कि देखिने गरिन्छ
त्यति सरल छैन
हत्या गर्नु
