तिमी हुनुको (अंश - १४) / इन्दिरा प्रसाई

एक डङ्गुर फोहोर थियो
फोहोर अझै
अझै फोहोरमात्र
थपिँदो थियो ।
आकाशे पुलबाट
नाक थुनेर
म त्यहाँ पुगेँ
धुवाँले भतभती पोलेर
आँखामा पट्टी कसेपछि
हातमा लौरो बोकेर
म त्यहाँ पुगेँ ।
लौरोले खोजेँ
घोचेर हेरेँ
सुमसुम्याएर हेरेँ
फोहोरको थुप्रोभित्र ।
केही चटपटायो ।
•
त्यहीँ मेरो देश
तिम्रो बाहुपाशमा निसासिएको थियो ।