कर्मचिन्तन / सुमन पोखरेल

पर्खौँ,
एकछिन पर्खौँ र हेरौँ ।

केहीबेरमा उठ्ने छ कलाकर
नवीन सिर्जनालाई आफ्नो शिल्पमा उनेर ।

उघार्ने छ उसले
हेराइको छोपिएको कुनामा लुकिबसेको दृश्यलाई
उठाउने छ जीवनले भरिएको कुनै कुची
र आफ्ना चेतनाका नौला रङहरूले पोतेर
फेरिदिने छ क्यानभासको अनुहारलाई ।

पर्खौँ,
एकछिन पर्खौँ
भएको बनाउने छ उसले
कतै नभएको एउटा अस्तित्वलाई ।