भायला / तन सिंह
मत पूछे के ठाठ भायला | पोळी मै खाट भायला ।।
पनघट पायल बाज्या करती ,सुगनु चुड़लो हाथा मै ।
रूप रंगा रा मेला भरता ,रस बरस्या करतो बातां मै ।
हान्स हान्स कामन घणी पूछती , के के गुज़री रात्यां मै ।
घूंघट माई लजा बीनणी ,पल्लो देती दांता मै ।
नीर बिहुणी हुई बावड़ी , सूना पणघट घाट भायला ।
पोळी मै है खाट भायला ।।
छल छल जोबन छ्ळ्क्या करतो ,गोटे हाळी कांचली ।
मांग हींगलू नथ रो मोती ,माथे रखडी सांकली ।
जगमग जगमग दिवलो जुगतो ,पळका पाडता गैणा मै ।
घनै हेत सूं सेज सजाती ,काजल सारयां नैणा मै ।
उन नैणा मै जाळा पड़गा ,देख्या करता बाट भायला ।
पोळी मै खाट भायला ।।
अतर छिडकतो पान चबातो नैलै ऊपर दैलो ।
दुनिया कैती कामणगारो ,अपने जुग को छैलो हो ।
पण बैरी की डाढ रूपि ना, इतनों बळ हो लाठी मैं ।
तन को बळ मन को जोश झळकणो ,मूंछा हाली आंटी मै ।।
इब तो म्हारो राम रूखाळो , मिलगा दोनूं पाट भायला ।
पोळी मै खाट भायला ।।
बिन दांता को हुयो जबाडो चश्मों चढ्गो आख्याँ मै ।
गोडा मांई पाणी पडगो जोर बच्यो नी हाथां मै ।
हाड हाड मै पीड पळै है रोम रोम है अबखाई ।
छाती कै मा कफ घरडावै खाल डील की है लटक्याई ।।
चिटियो म्हारो साथी बणगो ,डगमग हालै टाट भायला ।
पोळी मै है खाट भायला ।।
