भारत की संस्कृति के लिए... भाषा की उन्नति के लिए... साहित्य के प्रसार के लिए
खोला / सत्यमोहन जोशी
Kavita Kosh से
डांडा कांडा वन सब डुली, भीरका खोंचबाट ।
बाटो खोज्दै हुनुहुनु, गरी फार्छ है झारपात ॥
ठक्कर खाए यदि बगरमा, भर्छ गाना रमाई।
उल्ला पाए पनि नजिकमा लान्छ बाटो बनाई ॥१॥
हाँगा बींगाहरु सब झरे फ्याँक्छः दायाँ र बायां ।
साना ताराहरु तल झरे, जान्छु खेलाइ छायाँ ॥
घुम्दा डाँडा वरिपरि डुली, मोतिको बन्छु माला ।
मर्दा नाच्तै तलतिर बमी, सर्प झै गर्छ चाला ॥२॥
ठूला साना फनन भुमरी, घट्ट जस्तै घुमाई ।
खाना फोका फरफर उस, फुट्ट राम्रो उठाई ॥
माछा कीराहरु पनि सबै, भित्रभित्रै नचाई ।
सर्द लड्दै हररर गरी, बाछु नाची, कराइ ॥३॥
साथी खोजी पुलहरु डुली, खेल्छ हाँसेर नाची ।
बारीलाई मल जल दिई, जान्छ शोभा बनाई ॥
साथी देखे. परतिर यत, हर्षले सास फेरी।
नाची हांसो सहज यसरी हिंड्छ केले नफर्की ॥४॥
