भारत की संस्कृति के लिए... भाषा की उन्नति के लिए... साहित्य के प्रसार के लिए
Changes
Kavita Kosh से
सपनाहरूको पछिपछि
धाप मार्दै कर्मको निष्ठुर उपलब्धिलाई।
आज किन हो, उसलाई तर
सिरान लगाएको ढुङ्गो पनि नियतिजस्तै कठोर लागिरहेछ।
कल्पनामा निफन्दै निदाउन खोज्छ,
साँझजस्तै धमिलो र भाग्यजस्तै पातलो बर्कोले छोपेर आफूलाई।
मानौँ , त्यो बर्काले उसका सबै अभावहरूलाई छोपिदिनेछ।
उसका तमाम खुसी र मुस्कान बोकेको भोलिलाई सम्झन्छ
पुस्तौँ बितिसक्दा पनि, तर
आएन भोलि कहिल्यै।
</poem>
