भारत की संस्कृति के लिए... भाषा की उन्नति के लिए... साहित्य के प्रसार के लिए
पानी / विमल गुरुङ
Kavita Kosh से
निरंकुश हावाहरु !
म तिमीहरुलाई चुनौती दिन्छु
कि तिमीहरु
धारिलो झोंकाहरु बोकेर बज्र !
तर, शिरिषका रुखहरु
शिर नझुकाई उभिरहन्छन्
पुलिसका जुत्ताहरु
पानीलाई हिर्काइरहेछन्
पानीहरु बगिरहन्छन् ।
निरंकुश बहिराहरु !
पागल भएर
तिब्र यातनाहरु बोकेर बज्र !
पुरिन्छन् तर
चट्टानहरु झुक्दैनन्
नब्बेवटा घामहरु निस्केर
टन्टलापुर घाम लागिरहेछ
अत्याधिक
तापले तप्त
शरिर पोलिरहेछ
खल्खल्ती पसिना आइरहेछ
घामको तापले कोठाभित्र लगेर पहाडहरु बस्दैनन् ।
निरंकुश पत्थरहरु !
बन्दुकको कुँदाले खांदिराख
तर, पानीहरु सगरमाथा बेच्दैनन्
बरु, पानीहरु मरिरहन्छन्
तर !
पानीहरु कहिल्यै सकिंदैनन्
आकाशबाट
पानीहरु
फेरि परिरहन्छन् ।
