Last modified on 8 अक्टूबर 2016, at 00:44

बस स्टैंड / हरूमल सदारंगाणी ‘ख़ादिम’

चौ तरफ़ घर
वॾो मैदान
डिंगा पेच ऐं गस
हिक किनारे ते
खुतल
लोही लठि
लटिकंदड़ उन ते
पट्टी चौकुंडी
ऐं बस नंबर।

मुंहिंजे लइ एतिरो काफ़ी
त इन्हीअ लठि भरिसां
आहियां मां ई बस स्टैंड-
अजब शख़्सियत।

हिति
मुसाफ़िर अचनि
बीहनि
वेहनि
ऐं ॻाल्हियूं कनि
प्यार जो ज़िक्र
कॾहिं झेड़ो
कॾहिं टहक लॻनि...
थियां पर ख़ाली
त बेशर्म कुत्ता
टंग खणी
मुंहिंजे टंगुनि ते मुटनि
गंदु बि कनि
बांस बि कनि!

बे-हुनर
मुंहिंजे बदन ते
जिति किथि
नाला उकरीनि
ऐं घाईनि
कला खे मारीनि
के गहनि बूट
त के चंपल ऐं सैंडल बि हणनि...
ऐं जॾहिं बस थी बंद
बे अझे
निड फिटल
खूब अची गर्माईनि।
हीउ हुजे
हू हुजे
या कुझ बि हुजे

पर इहे छोकरियूं आहिनि
नंढियूं नेटियूं
हसीन
जिस्म जूं चुस्त
शरारत ऐं शर्र ॾे माइल
थियूं विझनि घाए घणा
ऐं
जे फिटाइनि थियूं क्यू
मां क़तारुनि संदो क़ाइल
थी पवां
पोइ हिकु मेडु।