भारत की संस्कृति के लिए... भाषा की उन्नति के लिए... साहित्य के प्रसार के लिए
भोक / गीता त्रिपाठी
Kavita Kosh से
उम्रिनै छाडे
काँक्रा-फर्सीहरू
करेसाबारीमा
बादल लागेको बिहानीमा
खोतलिरह्यो बीऊहरू
भँगेराले र
छोडाइरह्यो साँझमा
बियाँहरू
मुसाले
यसपालि पनि
अङ्कुराएका बीऊहरू
निमोठी-निमोठी खाँदैछन्
रातमा वनबिरालाहरू
बूढो लाहुरे
पेन्सिनको सियोले
सिउँदै छ भोक
युवक छोराहरू
सर्कसका घोडाहरूझैँ
हुइँकिरहेछन् जिन्दगीको सडकमा
अनौठा कुरा गर्छन्
विद्यार्थीहरू
शिक्षक टुलुटुलु हेरिरहन्छ-
मानौ तिनीहरू अन्तरिक्षमा प्रवेश गरिसके
धर्तीका कुरा गर्न
लाज मान्ने विद्यार्थी
निर्धक्क सुनाउँछ
बायो-केमिष्ट्रिको अन्तरङ्ग प्रेमकथा
करेसाबारीमा झरेका
अनौठा फल
अब्दुल कलामहरू
अनुसन्धान गरिरहेछन्
अझै पनि
भान्छाघरको बाहिर सपनाहरूको चिहान खोतलेर
रुँदैछिन् उसैगरी
हिरोसिमाकी घाइते वृद्धा ।
