भारत की संस्कृति के लिए... भाषा की उन्नति के लिए... साहित्य के प्रसार के लिए
मध्यरातदेखि / इन्दिरा प्रसाई
Kavita Kosh से
चित्र बनाउने
मेरो क्यानभास
अस्पतालमा बेड
र अक्सिजन नपाएका
छरपस्ट शवहरूको चाङले
किचिएको छ
मेरा कुची र रङहरू
वेथितिमा बित्न वाध्य
निरीह आत्मामा
समाहित भएका छन् ।
मध्यरातमा आएको आँधीले
मेरो कविता लेख्ने कागत
च्यातिएको छ
मेरो मसीदानी घोप्टिएको छ ।
सुनको मुकुट पहिऱ्याउँदै
मैले नै निर्माण गरेको बादसाह
यतिबेला
मृत्युको कोलाहललाई
सङ्गीत बनाएर
नृशंस नग्ननृत्यमा मस्त देखेपछि
मेरो कलमको टुँडो
आफैँले भाँचिसकेँ।
भो अब मलाई
मेरो कागज होइन
मसीदानी र कलम होइन
क्यानभास र रङ पनि चाहिँदैन ।
•
ऊ आउँदैछ
डिएसआरका साथमा
र म पर्खिरहेकी छु ।
