भारत की संस्कृति के लिए... भाषा की उन्नति के लिए... साहित्य के प्रसार के लिए
आँशु / राजेन्द्र शलभ
Kavita Kosh से
जब अचानक तिमी
मेरो अंगालोमा कस्सिएर रुन थाल्यौं
मैले केही सोच्नै सकिनँ ।
मैले केही गर्नै सकिनँ
कुनै पुरानो घाऊ बल्झियो कि
अतीतको कुनै पल याद आयो कि
मेरै कुनै कुराले दुख्यो कि
बुझ्नै सकिनँ मैले ।
तिम्रो आँशुले छाती भिजीरह्यो
भित्रभित्रै धेरै थोक भत्किरह्यो
न म तिमीसँगै रुन सकें
न तिमीलाई चुप लगाउन सकें
अवाक तिमीलाई हेरिमात्र रहें
रोएर तिमी हलुका भयौं
र जब पानी खाँदै
मुस्कुराएर म तिर हे¥यौं
बल्ल मैले बुझें–तिम्रा आँशु
मेरा आँखा पनि रसाए
र म तिम्रो अंगालोमा कस्सिएँ ।
