भारत की संस्कृति के लिए... भाषा की उन्नति के लिए... साहित्य के प्रसार के लिए
इतिहास / मनोज बोगटी
Kavita Kosh से
जतै खने पनि पुर्खाकै हड्डी निस्कन्छ।
यो दॉंत हो
यसले युग चपाएको छ।
समय चपाएको छ र धुलो बनाएर घरको भित्ता टालेको छ।
… यो नलीहड्डी
अशान्ति हुँदा यो फुकेर शान्ति ल्याउँछ गाउँको लामा।
यो बज्दैगर्दा जुलूस आउँछ नगरमा
जिन्दाबाद भन्छ
मुर्दावाद भन्छ।
समयको टाउको रेटिएको खबर आउँछ भोलिपल्ट
खबरकागजमा।
यो चॉंही मेरुदण्ड।
बॉंसको मेरुदण्ड लगाएका तिनका सन्तानको दन्तेकथा।
यो कुन हड्डी हो कुन्नी
ठ्वाक्क भॉंच्चिएको छ।
कुनै कुटनीतिको खोपिल्टामा परेर भॉंच्चिएको होला।
यो खोपडी
खुकुरीको दाग बोकेर गाडिएको रहेछ।
इतिहास केलाउनु भन्छन् बुद्धिजीवीहरू
आँगन खनेको आफ्नै सालनाल निस्कियो।
खन्नु नजान्ने कृषक परें कि म?
