भारत की संस्कृति के लिए... भाषा की उन्नति के लिए... साहित्य के प्रसार के लिए
उकालोमा सान्नानी / रमेश क्षितिज
Kavita Kosh से
शिरमा भारी बोकेर
हातमा लालटिन लिएर
हिँडिरैँछ सान्नानी
पहाडको त्यो बाटो
उकालै–उकालो,
लालटिनको उज्यालोले चिरिरहेछ अन्धकार
दरिला छन् पाइलाहरू चम्किरहेछ अनुहार
कालो रात गएर
आउँछ भोलि बिहानी
सोचिरै’छ सान्नानी
फेरि पूर्व खुलेर
उज्यालै–उज्यालो,
मोतिजस्ता पसिनाको हार बनेको गलामा
बाटो आफैँ काँध थाप्छ पाइला चाल्ने बेलामा
झुप्रो घर सम्झेर
मन दह्रो गरेर
सम्झीसम्झी बाबाको
धुजाधुजा टोपी र
फाटेको कठालो
हिँडिरै’छ सान्नानी
उकालै–उकालो
