भारत की संस्कृति के लिए... भाषा की उन्नति के लिए... साहित्य के प्रसार के लिए
एउटा जीवन स्वतन्त्र चाहन्छु / सविता गौतम दाहाल
Kavita Kosh से
जीवनसँग बेरिएर जीवन
बूढो रूखजस्तै भएको छ
न यी लहरा काटेर फ्याँक्न सक्छु
न यी लहरा चुँडालेर हुर्याउन ।
के गरूँ
एकान्तको पीपल हुन सकिनँ
एकान्तको बर हुन सकिनँ
तपस्या वा समाधिमा लीन हुन सकिनँ
घना जङ्गलभित्रको बूढो रूखजस्तै भएको छ जीवन ।
जीवनसँग बेरिएर जीवन
बूढो घरजस्तै भएको छ
न यो घर फोड्न सक्छु
न छेउछाउबाट केही हटाउन ।
के गरूँ
झ्यालबाट सल्लेरी वन
वा गौँथलीको यात्रा
वा हरियो खेत देखिने
केही पलको हाँसो हाँस्न सकिनँ
पुरानो सहरभित्रको बूढो घरजस्तै भएको छ जीवन ।
जरा गाढिएको रूख
पूरातन शैलीको नमुना घर
आ– आफ्नै स्वाभिमानी इतिहास
गाउन लीन छन् ।
के गरूँ
न वूढो रूख चाहन्छु
न बूढो घर
केवल एउटा जीवन स्वतन्त्र चाहन्छु ।
