भारत की संस्कृति के लिए... भाषा की उन्नति के लिए... साहित्य के प्रसार के लिए
किन हो ? / ध्रुव दवाडी
Kavita Kosh से
किन हो यसरी हर हर तृष्णा लागिरहेको होला ?
प्रतिपल मनले मरि मेट्दै के खोजिरहेको होला ?
थोपा थोपी पिउँदा पिउँदै झन् झन् बढ्ने तिर्खा –
मैले कल कल पिउने केही जगतीतलमा होला ।
यसले शीतल स्वाद् चखाइ कण्ठ भीजाइदेला ।
निर्दयताले रुख्खिरहेको आँत रसाइदेला ।।
सँधै सँधैको प्यासी दिलको तलतल मेटिदेला
कल्पवृक्षको फलको रसमा मूल फुटेको होला ।।
अनि यी कलिला भाव पलाई, जीवन जह जह होला,
ढक मक मेरो मलिनो मुखमा कान्ति फुलाई देला ।
शान्ति-सुधाको मिश्रण गर्दा जस्तो परिणत होला-
शायद त्यस्तै चिजहरुमा दौड गएको होला ।
(‘मराती‘बाट)
(नोट- पं. बदरीनाथद्वारा सम्पादित पुस्तक पद्यसङ्ग्रह बाट भाषाका तत्कालिन मान्यतालाई यथावत राखी जस्ताको तस्तै टङ्कण गरी सारिएको)
