भारत की संस्कृति के लिए... भाषा की उन्नति के लिए... साहित्य के प्रसार के लिए
जिन्दगी / दिलिप योन्जन
Kavita Kosh से
उज्यालो र कोलाहलमा बिलाउन
सधै सधै म आसाको त्यान्द्रो लिएर
अभाबको समाधन खोज्दा खोज्दै
मिरमिरे देखि गोधुली रक्तिम किरणसम्म
बाटो दोबाटो अनि गल्ली हुदै
वारि छितिजबाट पारि छितिजसम्म
भड्किरहन्छु………….दौडिरहन्छु……..
आवश्यकताको गहिरो धरातलमा
अतालिदै कहालिदै खोजि हिड्छु
त्यही भिडहरुको बीचमा
गन्तब्यको थकाइपछि फर्किन्छु
खाली हात लामो सुस्केरा बोकेर
पोल्टोभरि झुटो बिश्वास दिएर
बर्षौ बर्षसम्म धैर्यतामा बाचिन
कल्पना भरि खुसीयाली समेटेर
खाली पेट पटुका कस्डै हासिन
जवानी फिर्ता मागेर रोइन
सम्पति र मोजमस्ति मागिन
नौलो आसा र उमग बोकेकी हुन्छिन्
आँखाभरि आसु झारेर खुशी दिन हास्छिन
मुटुभरि पीडा लुकायर भाबनमा बाच्छिन
मैले एक मुठि खुसी दिन सकिन
फुल्छन् मनका कुनामा रुन्चे खुसिहरु
न मैले दिन सकेन उनले अधिकार मागिन्
अभाबको खाडलमा होमिएको जिन्दगी !
