भारत की संस्कृति के लिए... भाषा की उन्नति के लिए... साहित्य के प्रसार के लिए
डाँडाबाट / विमल गुरुङ
Kavita Kosh से
सलाईको कांटी बलिरहेको छ
मध्यरातको डाँडामा
आँखाहरु
चन्द्रमामा अल्झन रमाउँछन्
आँखाहरु धरहरामा चढेर
रमिता हेरिरहेछन्
पहिरो गयो
सलाईको काँटी निभ्यो !
डाँडाबाट
सलाईको
काँटी निभ्यो !
तर
खुशी नमनाओ !
आँखाहरु खुशी नमनाओ !
देखेनौ?
पहाडमा फेरि
अर्को
सलाईको काँटी सल्केको ।