कपटको खेल रहेछ
त्यसैले मैले हारेको थिएँ ।
मेरो हारमा उभिएर
तिमीले जितेका थियौ ।
बुझेजस्तो गरेँ जिन्दगी
झन् ठूलो ठेली भएर बस्यो
चिनेजस्तो गरेँ जिन्दगी
मखुण्डो भिरेर लुक्यो
भेटेजस्तो गरेँ जिन्दगी
अलप हुने गरी दौड्यो ।
पोहोरको वर्षजस्तो बित्यो
यस पालि सित्तैँ थियो
आघुँ र पराघुँको खेलमा
रित्तो भएर निथ्रयो ।
उब्रेको जति पोखियो
भाँडामा केही थिएन ।