भारत की संस्कृति के लिए... भाषा की उन्नति के लिए... साहित्य के प्रसार के लिए
दसैँ / दीपक शम्चू
Kavita Kosh से
घरधन्दा सकेर मेलापात गर्दागर्दै
क्षण-क्षणमा गोरेटोभरि आँखा ओच्छ्याएर
क्षितिज नियाल्ने दिनचर्या सकिन्छ
नवदुलहीको ।
आमाले भात पस्किदापस्किदै
'ए... झुक्किएछु ।' भन्दै
फर्काएर यथावत् राख्नुपर्दैन
उब्रिएको खाली थाल ।
केटाकेटीका रहरबाट
भाग्दैगरेको मुस्कान फर्काइदिन्छ,
महिनौ बोलचाल बन्द भएका छरछिमेकीका
झ्यालढोकाहरू आफ्सेआफ् खुल्न थाल्छन्
घरभरि परदेश आइपुग्छ ।
अनिकाल लघारेर शह भर्छ भकारी
गरिबी निचोरेर ठाट पहिरिन्छ शरीर
भाग्य खोजेर आशीर्वाद टाँस्छ निधार
स्वीकार गरेर जमरा सिउरिन्छ शिर ।
जताततै हर्षोल्लास फैलाएर
रमाउँदारमाउँदै हराउँछ
धागो चुटिएको चङ्गाझैँ
उड्दाउड्दै बिलाउँछ
तेल सकिएर निभेको दियोझैँ
बिस्तारै-बिस्तारै अस्ताउँछ
दसैँ ।
०००
