देशका नाममा / मणि लोहनी
आस्थाको सुकिलो देवताजस्तो जनताको आ“खामा
अड्याएर सपनाको भरेङ
त्रि्रै केही नागरिकहरूले
माटोको मोलतोल गरिरहेको
तिमीले सुन्यौ देश -
सपना फुल्ने आखामा मृत्यु टासिएको छ
डुबेका छन् मान्छेहरू
अनिश्चित भविष्यस“गै आशङ्काको दहमा
सहर निदाएको अभिनयमा जागिरहेछ
ग्ाणतन्त्रको नारासगै
गाउ“ आतङ्कको मियोमा नारिएको छ अझै
किलाझै ठोकिएका छन्
नागरिकहरूको
आखा, ओठ र हातहरूमा
लेख्न बाकी संविधानका धाराहरू ।
डा“डाबाट भर्खरै ओर्लेको घाम
र, क्यान्टोमेन्टभित्र कैद आ“खामा देखिएको सपना
आरुका फूल र विस्थापितका रहर
घुरको आगो र मधेस आन्दोलन
र्भ्ार्खरै विजयी नेताको ओठमा नसुहाएको
नया“ नेपालको नारा
र दरबारबाट जारी वक्तव्यहरू
किन सबै उस्तैउस्तै लाग्छ देश -
पाठशालाबाट फर्किरहेछन्
पुस्तकविहीन कलिला नानीहरू
र उनीहरूस“गै फर्किएको छ
अपेक्षाको मूलबाटो
हरेक बिहान अखबार होइन
सङ्घीयता पढिरहेछन् मानिसहरू
न्ोताहरू घरभित्रै असहिष्णु भइरहेका बेला
त्रि्रा केही नागरिकहरू
म्ााटोको मोलतोलमा जुटेका छन् ।
र, देश तिमीचाहि“
चुपचाप छौ... निस्पिmक्री
कुनै उदास मलामी सा“झजस्तै
के तिमीलाई हाम्रो भविष्यको चिन्ता लाग्दैन देश !
