भारत की संस्कृति के लिए... भाषा की उन्नति के लिए... साहित्य के प्रसार के लिए

नंढियूं कविताऊं / सतीश रोहड़ा

Kavita Kosh से
यहाँ जाएँ: भ्रमण, खोज

१.
मां आहियां आज़ाद
मूं खे मिलियलु आ हकु
चूंड करण जो
ज़िंदगीअ बाबत न
मौत बाबत
वणेमि त अणमुंदाइतो
कुदरती मौतु हासिल करियां
या
चाहियां त हासिल करे सघां थो
वक़्ताइतो पंहिंजो चाहियलु मौतु

२.
कहिड़ी आ मुन्द?
छांवं में वेहु त
ॾकि ॾकि-
उस में वेहु त
चुभि चुभि-
मुन्द आहे ॼणु ज़िंदगीअ जो अक्सु
जंहिं में चूंड करिणी आहे
ॾकि ॾकि ऐं चुभि चुभि मां।

३.
मुंहिंजी सोच
पंहिंजी निजी उघाड़ी सूंहं
लिकाईन्दी थी रहे
डप, आदर्श ऐं तर्क जे तहनि में

४.
रोशनी न करि
ऊंदहि रहणु ॾे
तोखे शायद ख़बर नाहे
त असीं आहियूं महज़
ऊंदहि में वेढियल
रोशनी थीन्दे ई
थी वेन्दासीं
अलिफ़ नंगा!

५.
असीं मथाछिरे ते धरती आहियूं
अंदरां आहियूं ॿेट।

६.
मां तेली ॿिजु
ऐं वक़्तु
घुमन्दडु घाणो

७.
हिकु महिनो अगु
कंहिं ख़त ते विधल ऐड्रेस
अजु वरी ॾिसण सां
सुञाणी न सघियुसि
पंहिंजी ई लिखावट!
हिकु सुवालु अजब भरियो, हीउ
पंहिंजीअ नज़र में
पंहिंजी सुञाणप विञाइण जी
शुरुआति त न आहे?