भारत की संस्कृति के लिए... भाषा की उन्नति के लिए... साहित्य के प्रसार के लिए
फेरि तिम्रै माया / सुमन पोखरेल
Kavita Kosh से
तिम्रो सम्झनाजस्तै
बिझाउँछ यो ओछयान
सिरकले थिच्दछ तिम्रो यादले झैं
तकिया तिम्रो झझल्कोले झस्काउँछ ।
अनुहार छोप्दछु म
आफ्नै दुई हातले
तिम्रा केश चलाएका औँलाका स्मृतिभरि
तिमी बास्ना आउँछ्यौ ।
टाउको भित्तामा ठोक्दैमा
झरेर नजाँदोरहेछ सम्झना ।
मध्यरातमा उठेर
आफैँलाई
रक्सीमा मिसाएर पिइदिएँ अलिकति
अलिकति चुरोटको धूँवासँगै उडाइदिएँ
मनभरिको बादल पगाली
परेलीबाट बगाइदिएँ अलिकति ।
कति गाढा लागेको
तिम्रो सम्झनाको दाग
आफू सिद्दिसक्दा पनि जाँदै नजाने ।
सिन्दुर र टीकाभन्दा
गाढा हुँदोरहेछ मायाको दाग
पोते र चुराको भन्दा कसिलो हुँदोरहेछ
मायाको बन्धन ।
छेक्न सकेन समयको अग्लो पर्खालले
सम्झनालाई ।
बत्ती निभाउँदा पनि
ओछ्यान बिजाउँदा पनि
तिम्रै याद सल्बलाउँछ ।
