नदी
बग्दा थाकेँ भन्नु हुन्न नदी भएपछि
उठ्दा थाकेँ भन्नु हुन्न पहाड भएपछि
आफ्नो धर्म थामेकैले इन्द्रेणी भो राम्रो
ओइले पनि फूलझैँ फुल्ने जिन्दगी हो हाम्रो
पहराको छाँगाबाट खस्दा रोइनँ म
ढुङ्गामाथि बजि्रएर टुट्दा रोइनँ म
भूमरीमा परी घुम्दा बिचेत भइनँ म
हुन्न नदी भनी बाटो मोडी गइनँ म
भँगालो भै कहिले फाटेँ छाती चिरिनाले
भौँडी-भौँडी कुदेँ कैले बाटो बिरिनाले
तर पनि सागर पुग्ने लक्ष्य बोकिरहेँ
तिमीसँग मेरो आत्मा सधैँ जोडिरहेँ ।