भारत की संस्कृति के लिए... भाषा की उन्नति के लिए... साहित्य के प्रसार के लिए

भारत जो गजंदडु / हूँदराज दुखायल

Kavita Kosh से
यहाँ जाएँ: भ्रमण, खोज

आदरु अथाहु तो लइ, हर दिल में चाहु तो लइ,
सारो सिपाहु तो लइ, इज़त ऐं चाहु तो लइ
भारत जा ओ दुलारा
आला उसूल वारा।

क़ौमियत में भाव तोखां, ईंदो शुआउ तोखां,
सुहिणो सिटाउ तोखां, मुल्की बनाउ तोखां,
शीरीन ॿोलु तुंहिंजो,
करिड़ो आ क़ौलु तुंहिंजो।

बेताज शाहु आहीं, दिल जो दरियाहु आहीं,
ऊन्हों अथाहु आहीं, कामिल मलाहु आहीं,
आला दिमागु आहीं,
रोशनु चिरागु आहीं।

जंहिंते दॿाउ जारी, मुश्किल सा राह सारी,
ज़ंजीर आहे जारी - गर्दन ते बारु भारी,
अहिड़े समे अव्हांजी,
घुरिजे मदद ऐ मांझी।

ऊंदह जिते समाई, आहे न रोशनाई,
लेकिन संदइ सचाई, ॾींदी करे सफ़ाई,
तुंहिंजो अजबु इशारो,
वेझो कंदो किनारो।

धारणु डुखेरो घर में, स्वराज जे सफर में,
पहचान जीअं पहर में, आज़ादगी मंदर में,
थींदी उमेद पूरी,
साबित कॾहिं समूरी।

अर्जुन समान गांधी, जवाननि में जवान गांधी,
भारत जो शानु गांधी, माता जो मानु गांधी,
भुल्यल जी राह गांधी,
पूरी पनाह गांधी।

भारत संदो मुद्दबर, गांधी सचो तूं लीडर,
गुमराह जे लइ रहबर, अंइं जीअ में आस आधर,
टिड़ंदा वरी ‘‘दुखायल’’,
गुलशन में गुल कुमायल।