मनको नजिक छ, मनमोहनको माटो / सविता गौतम दाहाल
मनमोहनको माटो,मनमोहन पुग्ने वाटो
पुग्ने वेलाको सुन्दर पोखरी
छेवैको एउटा सर्वप्रिय हरियो रुख
पुगिसकेपछिको फुलवारी
पानी वग्ने विक्रमश्रीले बनाएको झरना
मनमोहनको शालिकअगिको आर्कषक पानी फोहरा
सवै सबै प्रिय लाग्छन् ।
रोपिएका वृक्ष हुर्कदै छन्
पढिसकेका विद्यार्थी
आ आफ्नो कर्म क्षेत्रमा लम्कदै छन् ।
जीवनको प्रिय कर्मभूमि
आफैले सजाएको प्रयोगशाला
सिकर्मीलाइ सिकाएर वनाउन लगाएका
काठे तखता, सेतो पाटी
सबै सबै मन नजिक छन्
स्मिृतिको गहिराईमा छन् ।
नयाँ नयाँ विद्यार्थी
ती अवोध अनुहार
सिक्ने चाहनाको उत्साह
मनमोहनभरि छरिएका कलिला फूल
आइ रहे, गइ रहे
आ आफ्नो छाप हरेक गुरु, गुरुआमाको
हृदयमा कोरिरहे
सबै सबै शिष्य मनमा अटाएका छन्
मस्तिष्कमा खिपिएका छन् ।
प्रविधिक शिक्षाको थलो
उन्नतिको हलो चलाइ रहेछ
विकासका गरा तयार गर्दै
देशको जग दरो वनाईरहेछ ।
मनमोहनको सपना ,देशवासीको चाहना
सक्षम सवल कर्णधारको चेतना
विस्तारित गरिरहेछन्
मनमोहनमा रमाउने कर्मयोगी पाखुराहरु
पवित्र उद्देश्यको निर्माणमा
सधैं सधैं लागिरहेछन् ।
मनमोहनको हरेक इँट
वोट विरुवाका तमाम पात, फूल, काँडा
त्यहाँ आउने जाने सवै मन
मनमोहनमा दान दिने ,मनमोहनलाई मान दिने
सम्मान दिने
सवै सवै प्रिय छन्, आत्मिय छन् ।
हृदयको गहिराइवाट धन्यवाद
ती सहयोगी हातहरुलाई
अप्ठ्यारोमा दिइएका साथहरुलाई ।
