भारत की संस्कृति के लिए... भाषा की उन्नति के लिए... साहित्य के प्रसार के लिए
मुट्ठी भर उजियाळौ (2) / संजय आचार्य वरुण
Kavita Kosh से
तू आव पाछौ
थारै जाणै सूं
म्हनै लखावै कीं खाली खाली
थारी हंसी रै ठहाकै मांय
म्हनै सुणीजता
जिनगाणी रा गीत
थारौ म्हारै खनै
आवणौ लागतौ जाणें
पृथ्वी काढ़ रैयी हुवै
सूरज री फेरी
अर दिन रात रो बणनौ
जाणै थारै कारण ही
हुय रैयो हैै।
थारै सामीं
घणी बार भरीजी
म्हारी आंख्यां
म्हारै उण हेत रा
कीं छांटा तो लाग्या हुसी थारै
जकौ निकळ्यौ हौ
म्हारी आंख्यां सूं।
तू म्हनै याद नीं आवै
क्यूं कै तू म्हनै
याद ई’ज रैवै।
तू वणजा गोळ मटोळ फूठरै सो
चंदरमा
अर म्हारै डागळै रै
ऊपर आय’र
थारै अपार खजानै सूं
म्हनै दे जा फगत
मुट्ठी भर उजियाळौ।
