म भन्न सक्तिनँ / गोपालप्रसाद रिमाल
सवैले टड्कारै सुन्ने गरी टाढैबाट उसले भनेका कुराहरु त यस्ता मीठा छन् भने म भन्न
सक्तिनँ उसले मेरो कानमा खुसुक्क भनेका कुराहरु कति मीठा होलान् ! म भन्न सक्तिनँ।
उसले टाढैबाट मतिर आँखा उठाउँदाखेरि त म आनन्दका टाकुराहरुमा उचालिन्छु भने
मलाई थाहा छैन उसले नजिकै आएर हातले उठाउँदा म कुन स्वर्गमा अकासिने हुँ ! मलाई थाहा छैन।
ऊ नसमातिने हो कि अङ्गालोमा नआउने हो कि भन्ने किसिमसंग चकचके भएर टाढा देखा
पर्दा त मेरो मन यसरी गाउन थाल्यो भने म कल्पना गर्न सक्तिनँ लहराजस्तै उसको वरिपरि वेहि्रन
पाउँदा मेरो मुटु कुन-कुन तालमा नाच्ने होला ! म कल्पना गर्न सक्तिनँ।
ऊ टाढै छँदा मबाट सपनाहरु पलाउन थाले।
म कल्पनाहरु खेलाउन थालें। म भन्न सक्तिनँ ऊ नजिक आए पछि ती सपना, कल्पनाहरु
कुन प्रण भएर पलाउने हुन्। म कुन जीवन-काखमा खेलाउन पाउने हुँ ! म भन्न्ा सक्तिनँ।
